De bejaardenbuggy

Een paar dagen terug namen we een kijkje in Landal-park Coldenhove bij Eerbeek, omdat ik daar twaalf jaar geleden met mijn schoonfamilie een kleine week doorbracht (zie mijn eerste stukjes op deze site) en we er deze zomer vlakbij kamperen. Op zo’n moment realiseer je je weer dat time flies. Ik herinnerde me alles nog goed en liep vrijwel blindelings naar de huisjes die we toen hadden gehuurd, maar naast me zag ik dat dat jochie van zeven van destijds inmiddels groter is dan ik en dat in de hondenbuggy die hij duwt een hoogbejaarde Moos zit die toen als puppy nog als een idioot achter iedere bal aanrende.

Het voordeel van zo’n hondenbuggy is overigens wel dat niemand moeilijk doet wanneer je ermee gebouwen inloopt waar honden niet zijn toegestaan, zoals eetgelegenheden, winkelcentra of supermarkten. Zo liepen we bijvoorbeeld eerder deze week met z’n drietjes in een grote Jumbo-supermarkt. Wilma liep met de winkelwagen, ik wandelde er achteraan met de buggy en Bastiaan liep overal en nergens. Wel had ik het gazen venstertje van de bejaardenbuggy dichtgeritst, zodat de hondenkop van Moos niet zo opviel en hij ook voor een lelijk wit kind met flinke flaporen kon worden aangezien. Achter Wilma aanlopend betrapte ik me erop dat het net zo voelde als toen Bastiaan nog in z’n buggy zat. Al viel me wel op dat Moos beduidend minder ‘aaah, mag ik...?’ vroeg wanneer we langs de rekken met snoep of boekjes liepen.

Ook dit keer weer was er geen winkelpersoneel dat me erop wees dat er geen honden in de winkel waren toegestaan. Nou was ik daar ook niet bevreesd voor. Maar Moos had ook zo maar een boete kunnen krijgen vanwege het recente burka-verbod...