Namen

Ik blijk een voornaam te hebben die enorm lastig is om te onthouden. Ik moet het er eens een keer met Borsato, Van Basten, Bakker of Polo over hebben... Mijn moeder noemt me vaak Raymond, en ik moet zeggen... dat is bijna goed.

Misschien is het eigenlijk ook gemakkelijker mij te omschrijven, in plaats van te benoemen. Ik heb vast wel een opvallende uiterlijke eigenschap die je daarbij kan gebruiken. Iets in de trant van krullenbol ofzo...
Ach, namen; ik heb er zelf eigenlijk ook niet zo veel mee... Ik vind het ook lastig om bijvoorbeeld namen van 'internet-kennissen' van Wilma of van klasgenoten van Bastiaan te onthouden. En als ik de namen al weet, weet ik niet welk gezicht er nou precies bijhoort. Vooral die kinderen van een jaar of zeven; ze lijken ook allemaal zo op elkaar. Ik kan me best iets voorstellen bij dat krantenartikel van laatst, dat vermeldde dat - ik geloof in Italië - een opa zijn kleinzoontje van school moest ophalen, maar er bij thuiskomst door zijn vrouw op gewezen werd dat hij een verkeerd jochie bij zich had.

Maar andersom herkennen die kinderen de volwassenen meestal wél. Het gebeurt mij regelmatig dat - wanneer ik bijvoorbeeld Moos uitlaat - ene Merel, Aimee of Thomas mij aanspreekt als 'vader van Bastiaan'. Kijk, en dat is nou zo'n logische omschrijving zoals ik net bedoelde. Ik kan van die kinderen immers niet verwachten dat ze m'n naam weten, en om me nou meneer te noemen, met m'n achternaam erbij... dat is ook niet van deze tijd.

En 'vader van Bastiaan' is logisch, want Bastiaan is in onze wijk nou eenmaal bekender dan ikzelf. Toen laatst iemand me aansprak als 'meneer van Moos' werd me eigenlijk pas écht duidelijk dat ík in de buurt niet bekend sta als de bonte hond...

Lelijke woorden

We zaten onlangs buiten, achter onze vakantiebungalow te eten. De volwassenen aten 'gewone' macaroni, en Bastiaan en z'n neefjes Geordi en Cameron nuttigden een Bob-de-Bouwer-variant daarvan.
Bas had z'n (tweede) bord al bijna leeg, toen hij enthousiast begon te vertellen. Waar het precies over ging weet ik niet meer, maar op een gegeven moment gebruikte hij het woord 'verdomme'. Wilma gaf aan dat dat niet mocht. Omdat we ons realiseerden dat er bij ons als volwassenen ook weleens iets uitschiet, maar tóch even een punt moest worden gemaakt werd als straf bedacht dat Bas tien strafregels moest schrijven ('ik zal niet meer...'). We spraken daarbij overigens wel af dat wijzelf ook strafregels zullen schrijven wanneer we ons in het bijzijn van kinderen op een niet zo discrete wijze tot onze schepper wenden.
De straf werd overigens niet door iedereen als zodanig ervaren. Toen Geordi terug kwam van wc-bezoek en vroeg waar Bastiaan was, zei z'n broertje 'die is binnen omdat hij van z'n moeder tien lelijke woorden mag opschrijven...'

Kring

We zijn d'r even een weekje tussenuit. In de omgeving van Eerbeek (bij de Hoge Veluwe) hebben we een bungalowtje gehuurd. Even lekker een paar dagen weg van het vaste kringetje werken-eten-slapen-werken, zeg maar…
Het bungalowpark ligt in een schitterende omgeving, en omdat onze jack-russel Moos ook mee is wandel ik flink wat af. Al vrij vroeg in de morgen sluip ik door de brandnetels, klim ik over het hekje en loop ik het bos in.
Dankzij de klimaatveranderingen heeft het voorjaar zich eind april al flink uitgesloofd. Want wat ziet alles er al prachtig uit hier. Leuke beekjes en fris groen passeer ik in wandel- of slentertempo. En net nadat ik een zooitje omgewaaide bomen aantref, omdat ook hier de storm van januari jongstleden flink heeft huisgehouden rent een konijnenfamilie hard weg van de open plek in het bos waar ik aankom. Vlak daarna passeer ik pappa en mamma eend, die hun kindertjes beschermen door vervaarlijk te ‘sissen’ naar Moos.

Wanneer ik zo met de hond wandel langs alles wat bloeit en ons altijd weer boeit realiseer ik me dat ik – als stadsmens – veel beter moet rondkijken en moet onthaasten om al dat moois goed in me op te nemen. Eigenlijk moet ik gewoon even rustig op die omgewaaide boomstam gaan zitten en de natuur goed opsnuiven…

Maar da’s dus best lastig. Ik loop daar immers omdat die hond moet piesen en poepen. Ik ben op die momenten te weinig bezig met de kringloop van het leven en focus me te veel op de kringspier van m’n hond…