donderdag 23 februari 2012

Warm of koud

Een week nadat de Elfstedentocht net niet kon doorgaan probeerden we afgelopen weekend al een glimp  van het voorjaar op te vangen in een Landal-bungalow bij de Sallantse Heuvelrug in Overijssel. Een frisse wandeling in het bos, een duik in het warme zwembad; lekker even het normale ritme doorbreken. En binnen leek het in het zonnetje soms inderdaad een beetje lente. Toen het donker werd zorgde de open haard voor warmte in het huisje terwijl buiten de weergoden zich uitleefden. Want vooral ’s avonds regende het veel en de nachten waren koud.

Sommige zandpaadjes die vorige werk nog onder ijs en sneeuw lagen waren nu veranderd een blubberboel. Toen we in het dorpje Rijssen wat boodschappen wilden gaan doen stuurde onze navigatie ons over een zandweggetje langs het spoor met een helling en een enorme modderpoel ervoor. Ik gaf flink gas en slingerde me van links naar rechts een weg naar boven, met twee medepassagiers die het ongeveer in hun broek deden.

Eerst zagen we links de sloot langs de spoorbaan dichterbij komen en daarna slipten we rechts pal langs enkele betonnen paaltjes. Ikzelf acteerde ondertussen dat ik er niet warm of koud van werd.

Over warm of koud gesproken: Bij de ingang van het bungalowpark hing een weersteen met een haak aan een lange tak. Op het bord ernaast stonden teksten als "Is 'n steen nat, dan reegn 't" en "Koj'n steen neet zeen, dan is't mistig".

Lekkere droge humor, en dat is niet zo gek, wanneer je weet dat het bungalowpark (blijkbaar letterlijk) op een steenworp van Almelo, de woonplaats van Herman Finkers, ligt.

donderdag 16 februari 2012

Orthodontist

Een kleine twee weken geleden vergezelde ik m'n zoon tijdens zijn anderhalf uur durende behandeling bij de orthodontist. Nadat hij eerst een aantal maanden met een zogenaamde blokbeugel had rondgelopen werd hem nu een slotjesbeugel aangemeten. En dat is precieziewerk, zag en merkte ik.

Vanaf een afstandje zag ik welke handelingen er allemaal werden verricht om de 'slotjes' op de tanden te lijmen en vervolgens de draad er doorheen te spannen. En ik wist al wel dat Bastiaan best een uur stil kan zijn, maar dat hem dat ook lukt terwijl hij niet slaapt was nieuw voor mij...

Na afloop werd het een en ander uitgelegd over het reinigen van de beugel (en het gebit) en over wat andere zaken. 'Nou heb ik nog een vraagje', zei Bastiaan daarna. 'Kan ik met dat ding vanavond pizza eten?' En nadat die vraag lachend bevestigend was beantwoord spraken we af dat we tegen Wilma zouden zeggen dat hij vanavond op aanraden van de orthodontist pizza moest eten!

Al met al blijft het een knap stukje werk van zo'n orthodontist. Een kleine veertig jaar geleden liep ik zelf ook met een beugel rond, maar dat was maar een simpel ding. Het werk van de orthodontist stond destijds echt nog in de kinderschoenen. Ik realiseerde me nu dat destijds kinderen met vooruitstaande tanden eigenlijk letterlijk als proefkonijn fungeerden...

donderdag 9 februari 2012

Dubbelleven

Laat ik er nou maar 'ns voor uitkomen: ik leid al jaren een dubbelleven. Op kantoor loop ik in pak de manager uit te hangen (ik wilde eerst schrijven 'keurig in pak', maar dat is wat overdreven), maar vlak daarvoor en vlak daarna kan je mij in een oude spijkerbroek en trui betrappen op m'n fiets. De afstand tussen huis en kantoor is te groot (of ik fiets te hard) om m'n nette broek, colbertje en overhemd netjes te houden. Dus nadat ik op kantoor ben aangekomen duik ik stiekum een donkere kamer in om een metemorfose te ondergaan. Sneaky kleed ik me om en frommel ik m'n fietskleding in een tasje, om deze aan het eind van de middag weer aan te trekken.

Nu de winter zich laat gelden duurt het omkleden extra lang. Omdat het tijdens het fietsen 's morgens soms meer dan 10 graden vriest draag ik naast m'n ''normale'' kleding niet alleen een sjaal, dikke muts en een paar handschoenen, maar trek ik over m'n sokken ook een extra paar skikousen aan houdt een soort van sportlegging onder mijn spijkerbroek mijn benen warm.

Het is wel gemakkelijk dat ik me, wanneer ik na thuiskomst richting ijs ga, niet nogmaals hoef om te kleden. Schaatsen over m'n skisokken aan en gaan met die banaan...

Toen een collega van me afgelopen week besefte dat ik ondanks de diepvriestemperaturen op de fiets naar kantoor was gekomen noemde ze me gekscherend 'Superman'. Grappig is natuurlijk dat hij in de films écht een dubbelleven leidt. Verschil is wel dat hij zich omkleedt in een telefooncel. Dàt wil ik de samenleving niet aandoen...

donderdag 2 februari 2012

Slim

Voor kinderen in groep 8 van de basisschool is deze periode een spannende tijd. De CITO-toetsen vinden volgende week plaats, vanavond hadden we een gesprek op school over hun advies voor het meest geschikte voortgezet onderwijs en zelf zijn we al bij een aantal scholen langsgeweest.

Vorige week was het Open Dag op de school die in onze ogen het meest logisch lijkt: Het Comenius College. Afgelopen najaar liep Bastiaan daar met succes een paar dagen – samen met andere slimme leeftijdgenoten uit Capelle aan den IJssel - mee als "early learner" met een klas tweetalig onderwijs op VWO-niveau.

Ook tijdens de Open Dag bezochten we de klassen waar het tweetalig onderwijs werd gegeven. De Engelse juf van de tweede klas liet Bastiaan daarbij zien wat voor soort werkstukje na twee maanden van de leerlingen wordt verwacht, waarop hij antwoordde 'o, maar dat lukt me nu ook al hoor..'. Ik voel me op zo'n moment een beetje in verlegenheid gebracht. Ik denk namelijk dat die slimmerd gelijk heeft, maar het komt wel wat pedant over. Ik kan me niet herinneren dat ik zo zelfverzekerd overkwam tijdens mijn schoolperiode, dus van mij heeft-ie het niet...

In de lokalen voor natuurkunde en scheikunde zijn we het langst blijven hangen. De natuurkunde-proefjes met onder meer magneten en licht boeiden ons mateloos. En in het scheikundelaboratorium stond niet alleen een aantal microscopen, maar kregen de kinderen ook de gelegenheid zelf met een aantal stofjes gel te fabricereen.

Geweldig vond hij het dat hij het bakje gel mee naar huis mocht nemen. Alleen kwam hij er thuis achter dat hij het in een lokaal op school had laten staan. Dat is dan weer niét zo slim, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat hij dat soort dingen weer wél van z’n vader heeft...