Wind

Toen we een poosje geleden besloten dit jaar ook een weekje in Nederland te gaan kamperen wisten we dat dat risico's met zich meebracht. Want je weet het maar nooit, met het weer. Het kan veel regenen, het kan koud zijn...

Hard waaien stond niet in het rijtje risico's. We zijn immers wel wat gewend, met zuideuropese mistrals enzo. Maar eeeeh.. ik zit nu in de voortent en vraag me af of m'n tent het nog houdt... We staan tussen de bomen aan de rand van een groot veld en er is sprake van windkracht 8 met zeer zware windstoten.

Aan het eind van de middag heb ik samen met m'n zwager Frans een voortent afgebroken bij een caravan waarvan de eigenaar er niet was. De tent was namelijk veranderd in een mega-vlieger en de tentstokken die er half nog inzaten sloegen wild in het rond.
En toen ik vanmiddag van het campingwinkeltje terug liep richting onze caravan zag ik een bekend rood-geel speeltentje voorbijwaaien en tegen een paar struiken blijven hangen. Die was van ons!

Ook hebben Frans en ik nog een andere, grote tent, die kapot aan het waaien was, geprobeerd van de ondergang te behoeden, maar daar was geen redden meer aan. Uiteindelijk konden we niet meer doen dan alle spullen in de binnentent, die nog wel heel was, te leggen.
Toen de eigenaren van die tent later arriveerden, bleken het vier jonge Duitsers te zijn. 'Nou' dacht ik nog, 'die Duitsers zijn ook niet meer wat het geweest is. Hun voorouders waren een stuk gruntlicher toen ze zo'n 65 jaar geleden hier langs de kust hun bouwwerkjes neerzetten'.

Groot wild

Op het moment dat ik dit schrijf zit ik voor de caravan op camping Bakkum bij Castricum. Mijn schoonfamilie komt uit Amsterdam en stond vroeger vele jaren op deze camping. Ook ik heb hier - tot zo'n jaar of tien geleden - veel weekenden doorgebracht.

Dus is het voor ons allemaal een 'sentimental journey'. Behalve voor de drie jongens van negen, acht en zeven jaar oud. Voor hen is het allemaal nieuw. En dus maakten de mannen op de eerste avond dat we hier waren meteen een spannende wandeltocht door het bos, over de duinen tot de zee. We hoopten daarbij - zeker toen het al schemerig werd - ook verschillende dieren tegen te komen, maar we kwamen niet veel verder dan wat konijntjes en muizen. En m'n neefje zei later ook nog dat hij een grote vogel had gezien, met een glinsterende buik. Ik ben vergeten te vragen of er soms KLM op z'n vleugels stond...

Groot wild zagen we dus niet. Maar dat zie je meestal alleen als je het niet verwacht. Zoals vorige week in Duitsland, 's avonds laat op een onverlicht weggetje in de middle of nowhere. Vlak voor m'n rechter koplamp zag ik ineens een grote lichtbruine schim, waarna een knal volgde en daarna niets meer te zien was. Ik dacht dat het een hond was, maar Wilma zei dat ze in 'n flits een hert had gezien..

Wel zag ik de volgende dag twee kleine deukjes bij de grill van m'n auto. Je ziet ze alleen als je goed kijkt, maar toch.. Ik baalde er best van. Maar nou ik hier in alle rust op de camping sta kan ik dat allemaal weer relativeren. Zo’n campingsfeertje, met het geluid van spelende kinderen en de geur van een barbecue, ontspant. Het klinkt bij nader inzien ook best lekker, een hert op de grill...

Hondsdagen

Ik las onlangs dat deze tijd van het jaar de Hondsdagen wordt genoemd. Het is (normaal gesproken) de warmste periode van het jaar, niet te verwarren dus met hondenwéér. Gezegd wordt dat in de periode van de Hondsdagen je zaken niet lang buiten de koelkast kan goedhouden. Bederf ligt al snel op de loer.

Voor ons liggen juist dagen zónder hond in het vooruitzicht. Tijdens de eerste week van onze vakantie logeert Moos bij twee wat oudere mensen die verderop in de straat wonen. Hij is er de afgelopen weken al een paar keer ‘op proef’ geweest, tot volle tevredenheid van alle betrokkenen.
Afgelopen weekend wilde Moos eigenlijk niet meer mee terug naar huis, toen hij werd opgehaald. En als ik met hem langs zijn toekomstige logeeradres loop, wil hij niets liever dan daar naar binnen schieten..

Het voelt bijna alsof wij schromelijk tekort schieten als hondeneigenaar. Snif.., zijn al die wandelingen samen, al die knuffels en al die snoepjes dan helemaal voor niets geweest?

Of zorgen ze op het logeeradres misschien té goed voor hem en is dat een té warm nest. Nou ja, we hoeven ons over Moos in ieder geval de komende tijd geen zorgen te maken, zolang hij op het logeeradres is. Misschien moeten we voor de zekerheid wel even tegen zijn tijdelijke baasje zeggen dat Moos tijdens de hondsdagen wél buiten de koelkast houdbaar is..