Rubbertje

Achteraf was het alleen maar een kapot rubbertje. Daar hoef je me inderdaad niet voor wakker te maken. Dus las ik de volgende morgen het briefje dat Wilma op het aanrecht had gelegd en waarop zoiets stond als 'Môgge, vaatwasser lekt. Heb vloer drooggedweild.'

Een poosje terug hadden we al een keer een monteur geregeld omdat er het een en ander los hing aan de sluiting van de vaatwasser, en nu dit weer. Maar een gemakkelijke oplossing leek voorhanden. Ik Googelde en zag dat een dergelijke lekkage meestal aan het onderrubber van de deur ligt. En zo'n rubber is eenvoudig digitaal te bestellen en zelf te vervangen.

Inderdaad bleek een deel van de rubberen strip behoorlijk verteerd te zijn. Twee dagen later werd er al een doosje bezorgd met een nieuw exemplaar. En nadat ik, ongemakkelijk hangend over de vaatwasserdeur, de oude strip had verwijderd en de nieuwe erin had geduwd gaf ik de nog lege machine de opdracht een korte wasbeurt uit te voeren. De klus leek succesvol te zijn geweest, want de vloer bleef droog. Enthousiast vulde ik de machine, drukte ik op de startknop en ging ik een blokje om met de hond.

Toen ik terugkwam zag ik Wilma in de keuken en voelde ik al nattigheid. Wilma zelf voelde dat ook, want ook het nieuwe rubbertje was tóch gaan lekken. Dus gaan we nu toch maar weer de monteur bellen. En totdat hij de machine heeft gerepareerd staat er een lekbakje onder de vaatwasserdeur.

Ouderwets afwassen met de hand kan natuurlijk ook en doen we af en toe ook wel eens. Maar Wilma heeft het idee dat wanneer ik afgewassen heb er net zo veel water op de keukenvloer ligt als wanneer de vaatwasser zijn werk heeft gedaan. En ík heb geen rubbertje dat kan worden vervangen om dat probleem op te lossen...