Teamuitje

Wanneer je voor de stad Rotterdam werkt moet je zo af en toe eens achter je bureau vandaan en die stad in. Vandaar dat ons team vanmiddag een ‘teamuitje’ had gepland. Hoewel: die term dekte de lading niet. Een uitje associëren mensen met vermaak en plezier. En daar kan natuurlijk geen sprake van zijn wanneer je het over werk hebt. We gingen naar de RDM-campus op het terrein van de vroegere Rotterdamse Droogdokmaatschappij en naar het Merwe-Vierhavens-gebied (tegenwoordig hip M4H genoemd), om daar innovaties op het gebied van milieu en duurzaamheid te bekijken en te zien hoe een voormalig havengebied (langzaamaan) verandert in een woon-/werkgebied, met alle milieu-consequenties van dien. Best serieuze kost, en vandaar dat we het woord teamuitje veranderden in ‘werkbezoek’.

We lieten ons onder meer informeren over hoe in de Noordzee drijvende ‘slow mills’ dankzij de golfslag energie opwekken, over drijvende woningen en over de bouw van een drijvende containeropslaglocatie in de haven van Bangladesh. Maar ook zaken als 3D-printing en het gebruik van drones kwam aan bod. En na een presentatie van mijn collega over de toekomst van het oude havengebied liepen we erdoor en zagen we dat het gebied inderdaad niet meer was wat het was geweest maar ook nog niet was wat het moet worden... We eindigden onze wandeling bij mijn vroegere kantoortorens aan het Marconiplein, die worden omgebouwd tot woontorens en sinds kort officieel ‘de Lee Towers’ heten. Goed dus dat we er met ons team waren, want het schijnt dat je er sindsdien nooit alleen mag lopen.

Overigens begonnen we de middag met een lunch bij Happy Italy, bracht de waterbus ons naar het havengebied, staken we halverwege de middag de rivier over in een racende watertaxi en sloten we de dag af met een heerlijk etentje bij ‘Hartig’, vlakbij de Witte de Wittstraat. En tja, nu ik er zo aan terugdenk had het bij nader inzien toch ook best een teamuitje kunnen heten...

Stemmen

Het stemlokaal waar we gisteren onze stem in het kader van de provinciale verkiezingen uitbrachten bevond zich in de kerk in de straat naast ons. Voor we erheen liepen vulden we thuis eerst de Stemwijzer in, om ons vervolgens niet al te veel aan te trekken van de uitkomst ervan. Want ja, een partij moet nou eenmaal ook voor je gevoel bij je passen...
Ik heb eerlijk gezegd - net als zo veel Nederlanders - niet zo veel met die provincies. Vooraf had ik me ook nauwelijks verdiept in de standpunten van de verschillende partijen. Maar tóch laat ik mijn stem nooit verloren gaan, al is het maar om wat tegenwicht te bieden tegen de partijen die mensen tegen elkaar opzetten.

En dan waren er ook nog die waterschaps-verkiezingen. Dat staat nóg verder van me af. 'Wat zijn waterschappen eigenlijk precies?', vroeg Bastiaan toen we onze jassen aantrokken. Ik wilde eerst antwoorden dat ik dat een rare vraag vond voor iemand die in een supermarkt werkt en dus de broodbelegvakken, frisdrankenrekken en waterschappen uit z'n hoofd kent, maar ik begreep hem wel. Want wat weten we eigenlijk weinig van! Waterschappen zorgen er ondermeer voor dat ons lage kikkerlandje goed wordt beschermd tegen hoog water en zijn dus best belangrijk. De torenspits van de kerk waar we onze stem gingen uitbrengen steekt maar net boven de vlak ernaast gelegen dijk en het water van de Hollandse IJssel uit.

Maar al met al blijven die verkiezingen voor de provincies en de waterschappen voor mij toch de minst aanspreekbare. Het werd danook echt een last-minute-keuze. Wat die keuze was gaat natuurlijk niemand wat aan. Maar achteraf bedacht ik dat ik in de kerk meteen ook even een schietgebedje had moeten doen. Wie weet werd dan ook die stem gehoord en had het ertoe bijgedragen dat de uitslag van de verkiezingen straks een overwinning is voor saamhorigheid en verdraagzaamheid... 

Laag-Soeren

Toen een paar weken terug het voorjaar zich al leek aan te dienen was dat voor ons een logisch moment om eens te bedenken waar we deze zomer vakantie zouden gaan vieren. Zonder dat hij het zelf weet speelt onze viervoeter Moos (net als vorig jaar) een belangrijke rol bij het maken van de keuze. Want we gaan het ons oude beestje niet aandoen om 'm heen en weer te sjouwen naar het warme zuiden en we willen hem ook niet elders onderbrengen, al wordt dat nog zo lief aangeboden.

We gokken er gewoon op dat de zomer zich ook dit jaar in ons eigen landje van z'n beste kant laat zien. En eerlijk gezegd mag het trouwens best een onsje minder dan vorige zomer... Onze gezamenlijke zoektocht op het World Wide Web bracht ons bij een camping in Laag-Soeren, aan de oostkant van de Veluwe. En omdat we afgelopen zondag op verjaardagsvisite zouden zijn in Hoogland (bij Amersfoort), ontstond het idee om vanaf daar drie kwartier door te rijden naar de camping om ter plaatse alvast te kijken of het door ons gereserveerde plekje er net zo gunstig uitzag als het op internet leek. De camping had ons ook al een mailtje gestuurd dat men deze zaterdag en zondag een open huis had.

Zoals bekend heeft het vroege voorjaar inmiddels plaatsgemaakt voor een late of heel erg vroege herfst, dus was het logisch dat bij Wilma en Bastiaan de animo niet erg groot was om het lage-drukgebied in Laag-Soeren live te gaan aanschouwen. Dus toen zij zich in Hoogland op de praatstoel(bank) en achter de spelcomputer van mijn schoonfamilie nestelden stapte ik in de auto voor een ritje richting oosten van het land. Daar aangekomen zag ik al gauw dat er wel storm wás maar het niet storm líep. Maar dat het open huis beter een overdekt huis had kunnen zijn mocht de pret niet drukken (al deed het verwoede pogingen). Ik maakte wat foto's en filmpjes en had een aardig gesprek met een dame van de receptie, die erg blij was dat er toch iemand zo gek was geweest om een kijkje te komen nemen. En mede dankzij haar hulp hebben we een ander plaatsje gereserveerd dan eerst de bedoeling was.

Om ook Wilma daarover te laten meebeslissen had ik live-beeldcontact met haar, terwijl ik in (geen) weer en (wel) wind over de verschillende plekjes liep. Ik moet er uitgezien hebben als een soort Piet Paulusma, alleen zonder publiek. Want er was heg noch steg. Hoewel, dat lieg ik: er was wél een heg, en juist daarnaast reserveerden we het plekje voor wanneer het straks (hopelijk) hoogzomer is in Laag-Soeren.

Nat en koud stapte ik weer in de auto en begon ik aan de terugweg. En dat was een flinke klim, van Laag-Soeren naar Hoogland.
'Oant de kommende wike!'.

Baarden

De baard is hot, vandaag de dag. Een jaar of vier terug vroeg ik me kijkend naar de reclames van opticien Eye Wish (over aandacht) en opleidingsinstituut NCOI ('hoe hoog leg jij de lat?') daadwerkelijk af waarom daarin mannen met baarden 'interessant' liepen te doen. Was het aandachttrekkerij en waren ze van latje getikt? Maar anno 2019 barst het van de baarden, op straat en op tv. M'n broer heeft een volle baard en zelfs m'n zoon heeft tegenwoordig een behaarde kin en bovenlip. En begrijp me goed: iedereen moet dat vooral zelf weten! Nu ook ik aan het fenomeen 'baard' gewend ben zie ik dat het iemand best goed kan staan. Het doet me alleen wel denken aan de jaren tachtig, waarin de snor net zo populair was als de baard nu. Wanneer we vandaag de dag films of foto's uit die periode zien denkt menigeen 'kijk nou toch, waarom al die snorren!?' Stiekem kan ik me nu al verheugen op de tijd waarop we terugkijken naar de huidige (eind) jaren tien en denken 'kijk nou toch, waarom al die baarden!?'

Ikzelf heb niet de behoefte om een baard te laten staan. In het weekend 'vergeet' ik me regelmatig te scheren en in de zomervakantie loop ik soms met een stoppelbaardje van een week (of iets langer) rond, maar na een paar dagen stoor ik me aan gekriebel en geplak en pak ik m'n scheermes weer. Het is overigens niet zo dat ik scheren zo'n lolletje vind. Vooral 's morgens, met een nog slaperig hoofd, valt het me niet mee... Na een hete douche gaat het me het beste af, omdat dan de poriën open staan en het mesje over m'n kin glijdt. Vervelend is dan alleen wel dat de spiegel beslagen is.
En die dan met m'n handen of met een doekje met Glassex droog en schoon vegen lukt niet. Maar laatst hoorde ik op tv 'de tip': je krijgt de spiegel in één keer droog en helder door er scheerschuim op te smeren. Ik probeerde het en was aangenaam verrast. Dát ga ik vaker doen. Niet té vaak natuurlijk, want dan hou ik niet voldoende scheerschuim over voor m'n gezicht. Of misschien moet ik voor m'n gezicht dan die Glassex gebruiken. Wie weet wat voor een sexy look dat deze gladde jongen geeft!