Camping

Wij kijken met veel plezier naar ‘Het Vrije Schaep’, de comedyserie die zich in de jaren 70 afspeelt op een camping aan de kust bij Amsterdam. Als kampeerders van-huis-uit is het voor ons (ookal is het flink overtrokken) allemaal zo herkenbaar en oubollig knus. Wilma kampeerde jarenlang op camping Bakkum en ikzelf bracht vele jaren de zomerse weekenden door op camping Hoeven in Brabant. Maar ook Bastiaan zei laatst, toen hij een scene in een caravan bekeek en je de regen op het dak hoorde tikken, dat hij er zo’n vakantiegevoel van kreeg. Afgelopen vrijdag was de laatste aflevering, maar het schijnt dat er binnenkort weer een nieuwe serie wordt opgenomen. Leuk hoor, met al die nederlandstalige liedjes uit die tijd erbij…

Terwijl ik onlangs naar een aflevering zat te kijken moest ik ineens denken aan een foto uit 1975 van een bezoekje aan een tante van mijn moeder, op camping De Zandput ergens in Zeeland. Die foto heeft een hoog ‘Vrije Schaep-gehalte’. De kleding, het windscherm, de parasol. Bovendien lijkt de toen misschien moderne caravan wel van boordkarton te zijn gemaakt… Aan mijn zonnebril en haar is te zien dat ik als 14-jarige gek was van teenybopper-band Mud (Dynamite, Tigerfeet). Het scheelde geeneens zo gek veel of ik had hetzelfde (te) lange haar als dat Marc-Marie Huijbregts in de TV-serie draagt. En dat is frappant, want ik kwam er vorige week plotseling achter dat ik ook anno 2009 ongeveer dezelfde ‘coupe’ heb als Marc-Marie.

Banden

Binnenkort moet mijn auto voor een APK en een grote beurt naar de garage. In deze economisch slechte tijd hou ik mijn hart vast. Niet dat het mijzelf financieel zo beroerd gaat, maar omdat garagebedrijven op dit moment weinig auto’s verkopen en er voor hen veel te verdienen valt aan een nitwit die zijn auto voor een onderhoudsbeurt afgeeft. Ik heb mezelf voorgenomen om deze keer niet zo maar de auto bij de garage af te leveren en maar te zien wat ze eraan opknappen. Vooraf maak ik duidelijke afspraken. Ook zorg ik ervoor dat bijvoorbeeld de ruitenwissers in orde zijn, de sproeivloeistof is bijgevuld en bekijk ik de spanning en profieldikte van de banden.

Van banden heb ik namelijk sinds gisteren verstand. Ik was bij de start van de landelijke campagne ‘Veilige, zuinige en stille banden’. Minister Eurlings introduceerde daar een nieuw soort autobanden. Ook wees hij op het belang van een goede bandenspanning. Harde banden zijn goed voor voor het milieu en voor de veiligheid en besparen flink in de kosten voor benzine en nieuwe banden.

Over banden en besparing gesproken: knap dat de minister nog even tijd kon vrijmaken voor het bijwonen van de start van deze campagne. Het kabinet heeft in deze crisistijd immers wel andere zaken aan haar hoofd. Ze moeten immers ook de economische teruggang 'aan banden leggen'.

Cassettebandje

Wat een herrie kwam er uit Bastiaan’s slaapkamer toen ik maandagavond thuiskwam. Zingen, lachen en kwebbelen voorzien van een flinke galm. Bastiaan heeft sinds kort een Karaoke-machine en was samen met een vriendje en vriendinnetje een show aan het opnemen. Met het geluid lekker hard, de camera aan en de ‘echo-knop’ ver opengedraaid lijkt het net echt!
Maar een van de meest fascinerende dingen blijkt te zijn dat alles op te nemen is op een cassettebandje. Wij vonden die dingen jaren terug al hopeloos ouderwets, maar Bastiaan vindt het geweldig. Zo’n draaiend magneetbandje van TDK dat je om moet draaien na 45 minuten en waarop je stikkertjes kan plakken (kant A, master-tape etc..).

Toevallig kreeg ik vorige week van m’n ouders wat oude spullen mee. Ze zijn de zolder aan het opruimen omdat ze dit najaar gaan verhuizen. Dus kon ik thuis mijn eerste cassette-recorders laten zien.

M'n (destijds) kleine broer en ik in mijn kamer (1978)

Als tiener was ik enorme fan van Radio Veronica en fantaseerde ik dat ik (samen met mijn vriendjes) zelf een piratenzender bezat. Vele cassettebandjes spraken we vol met ‘nep-programma’s’. Begin jaren tachtig is het er ‘echt’ van gekomen. We zetten zelf een zendertje in elkaar en hebben enkele jaren lang een paar avonden in de week onder de naam Radio Transistor programma's gemaakt die in Dordrecht te beluisteren waren.

Op dit moment lees ik het boek ‘Dit was Veronica’ van Auke Kok, waarin uitgebreid wordt beschreven hoe die zeezender ontstond, waarom het zo’n succes was en hoe op 31 augustus 1974 de stop eruit werd gedraaid. En hoe de zeezender-periode nog lang nagalmde bij de gevestigde omroepen in Hilversum. Maar ook verhaalt het boek over de ruzies, de drank en andere avonturen van de piratendames en –heren in de studio en slaapvertrekken. Gelukkig is in de slaapkamer-studio van Bastiaan’s zender alleen maar sprake van veel lol. Met veel galm, dat wel..

Dun ijs

Zaterdag fietsten we naar het bos, waarbij onze jack-russel Moos met ons meerende. Er stond een ijskoude oostenwind, maar gelukkig hadden we die op de heenweg in onze rug. In het bos aangekomen hadden we dorst. En terwijl de fietsers bedachten waar we onze warme chocomel zouden gaan nuttigen ging onze viervoeter zijn dorst lessen bij een vijver. Daarop lag een dun laagje ijs, maar verderop langs de kant was een wak waar zich wat eenden en ganzen hadden verzameld. Toen Moos merkte dat hij vanaf de kant met zijn tong niet bij het water kon komen stapte hij het vliesdunne ijslaagje op. ‘Moos, kom eraf!’ riep ik. Daardoor schrok hij, zette hij zich schrap en brak het ijs. Na veel geklauter over telkens afbrokkelende stukken ijs bereikte hij de kant. Resultaat: een drijfnat hondje bij een gevoelstemperatuur van min zeven en nog vele fiets- en renkilometers met een ijskoude tergenwind voor de boeg.

Nadat ik hem zich een beetje droog had laten rennen door tig keer een stok weg te gooien zijn we een cafeetje binnengegaan. Terwijl wij ons warmden aan een warme chocolademelk kon de hond op adem en temperatuur komen.

Ondertussen bedacht ik dat wanneer ik hem niet geroepen had, hij waarschijnlijk niet door het ijs zou zijn gezakt. Ze gebruiken niet voor niets het spreekwoord ‘geen slapende honden wakkermaken’. Of moet dat misschien zijn ‘roep je een hond van een dun laagje ijs, dan ben je eigenlijk niet wijs..”.