Tijdens de coronacrisis is extra duidelijk geworden dat een gezonde, liefst groene, leefomgeving belangrijk is voor ons welzijn. Thuiswerken blijkt voor veel mensen een blijvertje en wandelen is het afgelopen jaar voor m’n gevoel voor velen uitgegroeid tot hobby nummer één. Tel daar nog bij op dat er ook dit jaar nog veel minder buiten onze landsgrenzen vakantie wordt gevierd en duidelijk is dat we het vooral dicht bij huis aangenamer moeten maken.
Wanneer ik thuis een route plan om te fietsen, joggen of wandelen probeer ik altijd zo veel mogelijk stukken bos of park te doorkruisen. Na werkdagen vol telefoontjes of MSteams-discussies is het heerlijk even alleen te luisteren naar kwetterende vogeltjes, spetterende fonteintjes of het ruisen van de bomen. Mits die geluiden niet overstemd worden door die belachelijke bladblazers! Want o, wat wordt de rust in parken en groenstroken onevenredig veel verstoord door mensen die zich lijken te voortbewegen alsof ze de Ghostbusters zélf zijn maar feitelijk niets meer doen dan lucht verplaatsen. Heel terecht pakt de politie steeds vaker de verkeersaso’s aan die door de binnensteden scheuren en enorme geluidoverlast veroorzaken, maar de bladblaas-aso’s zijn wat mij betreft hierna aan de beurt.
Afgelopen week zat ik op mijn thuiswerkplek en was het weer zo ver. Ik hoorde ‘m al aankomen ver voordat hij in m’n gezichtsveld was (in het gemeenteplantsoentje achter ons huis). Ik vind het te gek voor woorden dat een apparaat dat blaadjes wegblaast is voorzien van een benzinemotor die zo veel lawaai maakt dat de gemiddelde Harley Davidson-rijder er jaloers op is. En wie heeft ooit verzonnen dat de bediener ervan elke twee meter het gaspedaal indrukt om het blaadje hooguit twintig centimeter de goede kant op te blazen?
Blazer toch op met die herrie-apparaten! En laten we snel zoiets als een bezem uitvinden...
