Dikke hit

In de zomer van 1978 deed ik vakantiewerk in het magazijn waaruit de bevoorrading van de SRV-wagens in de regio Zuid Holland-zuid plaatsvond. Daar werkte ook een klasgenoot van me en een vriend van hem, en die twee hadden het in de pauzes almaar over een bombastisch lied van een gezette zanger. Later bleek het om Meat Loaf te gaan en zijn 'Paradise by the Dashboardlight' werd een paar maanden later een... dikke hit! The rest is history... 

Bat out of Hell werd een van de best verkochte albums aller tijden en bovengenoemd lied over seks en ruzie tijdens een honkbalrapportage op de autoradio bleek iconisch. Twee jaar terug nog stond ik tijdens een kerst-disco van onze afdeling op deze hit te playbacken en te geinen op de dansvloer, samen met vele leeftijdgenoten.

Een paar jaar dáárvoor las ik een aankondiging van een signeersessie door Meat Loaf in de Rotterdamse Media Markt. Ik twijfelde destijds of ik zou gaan, maar besloot uiteindelijk om het niet te doen. Ik wilde immers niet teleurgesteld worden, want toen al repte de media over een in verval geraakte ster met een broze gezondheid. 

Dit weekend werd bekend dat Meat Loaf is overleden. En zoals het wel vaker gaat wanneer iemand is heengegaan: ineens stonden juist de succesverhalen van hem weer prominent in de krant. En terecht natuurlijk! Sowieso heb ik er al langer spijt van dat ik 'm destijds in de Media markt niet z'n hand heb geschud waarmee hij dat witte doekje vasthield tijdens live-optredens. Maar ach, we hebben thuis wel Bat out of Hell deel I en II in ons cd-rek staan. En 'Two out of three ain't bad'.

De rol

De afgelopen twee vrije weken heb ik thuis een experiment uitgevoerd. Een experiment met lege wc-rollen. Zoonlief heeft namelijk de gewoonte om wanneer hij het laatste stukje van een rol wc-papier gebruikt het resterende kartonnen kokertje op de grond van de badkamer te gooien; liefst vlak naast het kleine pedaalemmertje dat ervoor bedoeld is.

Tot voor kort zuchtte ik hard of vloekte ik zacht wanneer ik er weer een aantrof en gooide ik het alsnog in het pedaalemmertje. Maar een paar weken terug besloot ik een experiment te starten. Ik zou de lege rollen gewoon laten liggen en bezien bij welke hoeveelheid Bastiaan ze zélf alsnog zou opruimen. Zou hij dat bij vier rolletjes doen, of pas op het moment dat hij z’n nek over tientallen exemplaren breekt als hij de badkamer binnenstapt? Natuurlijk bracht ik Wilma op de hoogte van het experiment, ook omdat we bij het schoonmaken van de badkamer de rolletjes even moeten oppakken bij het reinigen van de vloer, maar we ze daarna weer moeten teruggooien.

Vanmorgen stapte ik de badkamer in om m’n vakantiebaardje te elimineren. Maar kijkend in de spiegel zag ik achter me een lege vloer. Nog voor ik het scheermes tegen m’n kin zette liep ik naar de huiskamer, waar vrouw en zoon waren. ‘Wilma, het experiment is geslaagd!’ zei ik. ‘Of is het nou juist mislukt?’ Eigenlijk wist ik dat niet. ‘Onze zoon heeft de lege rolletjes die op de grond lagen opgeruimd, en het waren er zes!’ Bastiaan keek op. ‘O, ja... ik dacht ik kan ze net zo goed meteen in het emmertje gooien!’

Nou, experiment geslaagd dus! Dus ik kon stoppen met het vervullen van de rol als onderzoeker. En van de pleeboy-rol.