Hoe heet 't ookalweer?

Gek word ik er soms van, dat ik niet op namen van mensen of dingen kan komen. Er ligt altijd vanalles op het puntje van m'n tong en dat weigert er dan vanaf te komen. Ach, het zal met de leeftijd te maken hebben. Mijn vader heeft overigens een 'trucje' waardoor hij vanzelf wél op de naam komt: hij gaat in gedachten het alfabet af op zoek naar de eerste letter, en dat werkt bij hem.

Eerder deze week stapte ik onze woonkamer binnen en zaten vrouw en zoon elk met een schermpje voor hun neus. Wilma met haar tablet en Bastiaan met zijn... Ik kon er niet opkomen. Iets van Nintendo, maar niet de Switch Wii of Wii-U, maar dat kleine apparaat. 'Dat is een Nintendo DS pa', reageerde m'n zoon nadat ik erkende dat ik niet op de naam van het game-console kon komen. Maar hij snapte me wel, want 'jij hebt natuurlijk ook weinig met zoiets als een DS'.  

'Hoho', antwoordde ik. 'Al ver voor jouw geboorte was ik als het ware verslaafd aan DS'79, en dat zegt jou weer niks!' Daar had ik gelijk in! Ik legde uit dat dat DS geen computertje was en niks met spel, maar alles met sport te maken had. Het huidige FC Dordrecht heette een paar jaar zo en was toen vrij succesvol. Voor topvoetballers als Epi Drost, Gerrie Mühren en Niels Overweg liep het stadion aan de Dordtse Krommedijk elke twee weken vol. Ook spelers als Anne Evers, Loek Bijl, Cor Lems en Hakim Braham werden sterren in Dordrecht en omstreken (Ja, die namen van vroeger kan ik nog wél zo opdreunen!). Ikzelf speelde toen nog in een bierelftal van DFC op het zelfde sportcomplex en stond elke thuiswedstrijd met een groep vrienden achter het doel, vaak nog met een kater van de stap-avond ervoor.

Nadat een paar jaar later de geldschieter overleed zakte de boel al snel weer in elkaar er werd de naam sindsdien alweer een paar keer veranderd. Vandaag de dag doet weinig meer denken aan de glorietijd van weleer. 

Al moet ik zeggen dat FC Dordrecht de laatste jaren wel trendsetter was. Want al vóór de Corona-crisis speelden zij in een vrijwel leeg stadion!