Gelukkige plekken

Een voordeel van de hoge temperaturen van de laatste dagen is dat ik ‘s morgens - voor ik na kantoor ga - al buiten m’n krantje kan lezen. Het klinkt raar, maar zoiets eenvoudigs kan me zomaar een geluk-gevoel geven. En da’s toch niks om me voor te schamen? Jaren terug zong een gezette Amsterdamse cafézoon al dat ‘een vers kopje theeeeeee’ hem gelukkig maakte. Tja, geluk is inderdaad een ongrijpbaar fenomeen. De afgelopen week stond in de krant een overzicht van de tien meestgenoemde plaatsen waar mensen naar toe gaan om zich gelukkig te voelen. ‘Wat een geluk dat ik ‘n stukje van de wereld ben’ neurie ik sindsdien regelmatig, zonder dat ik er erg in heb.

Ik denk dat plaatsen inderdaad bijdragen aan geluk. Elke week weer besteed ik vrij veel tijd aan het uitzoeken van een hardlooprondje dat me positieve energie geeft. Lekker door het groen, langs het water, langs molens, weilanden enzovoort. Die plekjes zijn er in overvloed, maar je moet ze weten te vinden. In de vrije jaren zeventig heeft de naam van het tv-programma ‘Ontdek je plekje’ me jarenlang op het verkeerde been gezet, voordat ik er achter kwam dat men ook daarbij aantrekkelijke Nederlandse plaatsjes aanraadde. 

Afgelopen zondag ben ik met m’n ouders gaan rijden langs de Rottemeren en stopten we voor een drankje bij brasserie De Blokhut aan de Zevenhuizerplas. Ook zo’n omgeving die je een goed gevoel geeft, al brandde op deze plek een paar jaar terug het restaurant van de schoonfamilie van de zoon van een andere gezette Amsterdamse zanger af (ja even nadenken, of opzoeken misschien...).
En dinsdagavond fietste ik met mijn neef René een mooie route door het gebied tussen Leiderdorp en Alphen aan de Rijn. Want dat is ook zo’n voordeel van dit weer, dat het ‘s avonds zo lekker lang aangenaam blijft buiten. Lekker een pilsje pakken op een terras aan het water in Woubrugge en daarna - terwijl het langzaam donker werd - met iets zwaardere benen de terugtocht aanvaarden.

De volgende morgen voelden m’n benen nóg zwaar. Ook omdat het alweer warm was besloot ik niet helemaal naar kantoor te fietsen, maar om een pontje naar de overkant te nemen. Zo’n vakantiegevoel aan het begin van een werkdag pikt dan alvast niemand meer van me af. En ik mag ook nog eens werken in een gebouw met uitzicht op de enige ‘stédelijke plek’ die voorkomt in het gelukkige plekken-overzicht uit de krant.

Wat een gelukkie!