Goedheid

Dat het gemiddelde kantoor van vandaag de dag niet te vergelijken is met dat met van pakweg dertig jaar geleden is voor iedereen duidelijk. Sinds bijvoorbeeld de pc, tablet en smartphone hun intrede hebben gedaan is niet alleen de manier van werken drastisch veranderd, maar ziet de werkomgeving er ook heel anders uit dan toen. Bureau’s met stapels papier (waarvan de eigenaar dan beweerde dat hij donders goed wist in welke stapel welke stukken lagen) behoren tot het verleden, want vandaag de dag wordt vrijwel alles digitaal bewaard. Wat overigens niet per definitie betekent dat stukken nu eerder gevonden worden...

Ook is - vooral sinds het fenomeen ‘flexibel werken’ - de werkomgeving veranderd. Omdat mensen geen vaste werkplekken meer hebben zijn er bijvoorbeeld nergens meer fotolijstjes met partners, kinderen of kleinkinderen op bureau’s te vinden. Dat maakt zo’n werkplek wat onpersoonlijker, maar aan de andere kant wordt er op kantoor veel aan gedaan om juist een meer huiselijke sfeer te creëren.
Zo hebben wij op onze afdeling regelmatig bijeenkomsten in ‘De Huiskamer’ (waar een forse huiskamertafel staat en een groot tv-scherm aan de muur hangt), staan de koffiemachines in een heuse ‘Keuken’ (met vaatwasser, koelkast en kasten vol servies) en heeft een knusse vergaderhoek al snel de koosnaam ‘De Caravan’ gekregen (overigens ook omdat de kussens op de banken dezelfde beroerde kwaliteit hebben als die van een goedkope huurcaravan).
Wat het ook huiselijk maakt is dat er in de keuken een fruitmand en een schaal met broodjes staat (waar tegen betaling gebruik van kan worden gemaakt) én dat er met enige regelmaat koekjes, cakejes en andere lekkernijen worden neergelegd voor wie er trek in heeft.

Omdat ook ik mijn zwakheden heb maak ik weleens gebruik van deze gratis service. Dus toen ik deze week mijn bekertje warm water in de keuken neerzette zag ik naast het bakje met theezakjes een doosje staan waarin ik verwachtte snoepjes aan te treffen. Maar toen ik het opende bleek het vol te zitten met opgerolde papiertjes én een pincet. Het was de bedoeling dat men met het pincet een willekeurig rolletje papier pakte om daarna de daarop geschreven tekst ter harte te nemen. Eigenlijk net zoals met de welbekende ’fortune cookies’.

Voorzichtig pakje ik een papierrolletje tussen de anderen vandaan en las ik ‘Ga niet uit van iemands aangeboren goedheid, want misschien heeft hij die wel niet’.
Tja, wat moest ik daar nou mee. Ik stopte het rolletje terug, pakte mijn thee en liep naar mijn werkplek. Nét voor ik de keuken verliet zag ik een bordje staan met nog één choco-sprits erop. Ik beweer niet dat ik die normaliter had laten liggen, maar nu twijfelde ik in ieder geval geen moment. Want gemakshalve ga ik er maar van uit dat anderen niet op de hoogte zijn van mijn aangeboren goedheid...