Veerkracht

Ik ben op dit moment in de italiaanse havenstad Genua, om deel te nemen aan een congres over resilience. Resilience is (vrij)vertaald veerkracht en heeft te maken met het minder kwetsbaar maken van (in dit geval) steden. Steden zouden minder kwetsbaar moeten worden voor bijvoorbeeld de gevolgen van klimaatverandering (heftige regenbuien die leiden tot overstromingen), langdurige droogtes (die de natuur schade toebrengen) en gezondheidsproblemen door hittegolven (omdat het in de stenige stad altijd warmer is dan erbuiten). Maar het gaat om meer. Ook kwetsbaarheid op het gebied van infrastructuur (wegen, spoorwegen, elektriciteit) en cybercrime (wat veel kan platleggen).
Niet helemaal toevallig kan juist Genua erover meepraten. Vorig jaar stortte hier de hoge Morandi-brug in, die deel uitmaakte van de ringweg. Met als gevolg 43 dodelijke slachtoffers en een stad die sindsdien wat verkeer betreft muurvast zit. En Genua heeft de laatste jaren een paar keer te maken gehad met dramatische overstromingen, die wereldwijd het nieuws haalden.

Omdat Rotterdam een van de steden is die het voortouw neemt op het gebied van resilience heb ik me door mijn op dat gebied deskundige collega laten bijpraten en kon ik hier m’n zegje doen, natuurlijk net als de andere vertegenwoordigers van grote steden. Genua zelf gaf in hun presentatie aan dat de laatste tijd de langdurige droogte weer een groot probleem was. Dát probleem is meteen die dag nog opgelost. De regen kwam een groot deel van de dag met bakken uit de hemel.

Het grappige van Italië is dat geen mens zich erdoor naar binnen laat jagen. Voordeel is ook dat overal van die overdekte promenades zijn, waar de terrassen dus goed bezet blijven. En je loopt er lekker droog. En als bij toverslag stonden er her en der ineens verkopers van paraplus bij de straten die niet overdekt waren en bij de vele tientallen steegjes. Je weet wel: van die donkergekleurde verkopers die op het strand altijd lookie-lookie roepen...

Toen ik net na afloop van de eerste dag van het congres het steegje aan de overkant van de straat inliep bedankte ik vriendelijk voor zo’n paraplu. Mijn haar mag immers best nat worden. Verder in de steeg - waar nog een aantal toeristen rondliep - stond een dame tegen de muur geleund, kauwgom kauwend en kijkend op haar telefoon. En een stukje verderop... stond er toevallig nóg eentje ongeïnteresseerd haar smartphone te bekijken, met haar knie naar voren en haar voet tegen de muur. Het viel me op dat deze wel een erg kort broekje aan had. En dat met dit weer. Een stukje verder stond er nog zo-een.

Toen ging me iets dagen!! Waarschijnlijk verwachtten ze vanwege die regen vandaag vanavond hoog water! En een slimme meid is nou eenmaal op alles voorbereid. Dit waren echt dames met een flinke veerkracht... (denk ik).