Laag-Soeren

Toen een paar weken terug het voorjaar zich al leek aan te dienen was dat voor ons een logisch moment om eens te bedenken waar we deze zomer vakantie zouden gaan vieren. Zonder dat hij het zelf weet speelt onze viervoeter Moos (net als vorig jaar) een belangrijke rol bij het maken van de keuze. Want we gaan het ons oude beestje niet aandoen om 'm heen en weer te sjouwen naar het warme zuiden en we willen hem ook niet elders onderbrengen, al wordt dat nog zo lief aangeboden.

We gokken er gewoon op dat de zomer zich ook dit jaar in ons eigen landje van z'n beste kant laat zien. En eerlijk gezegd mag het trouwens best een onsje minder dan vorige zomer... Onze gezamenlijke zoektocht op het World Wide Web bracht ons bij een camping in Laag-Soeren, aan de oostkant van de Veluwe. En omdat we afgelopen zondag op verjaardagsvisite zouden zijn in Hoogland (bij Amersfoort), ontstond het idee om vanaf daar drie kwartier door te rijden naar de camping om ter plaatse alvast te kijken of het door ons gereserveerde plekje er net zo gunstig uitzag als het op internet leek. De camping had ons ook al een mailtje gestuurd dat men deze zaterdag en zondag een open huis had.

Zoals bekend heeft het vroege voorjaar inmiddels plaatsgemaakt voor een late of heel erg vroege herfst, dus was het logisch dat bij Wilma en Bastiaan de animo niet erg groot was om het lage-drukgebied in Laag-Soeren live te gaan aanschouwen. Dus toen zij zich in Hoogland op de praatstoel(bank) en achter de spelcomputer van mijn schoonfamilie nestelden stapte ik in de auto voor een ritje richting oosten van het land. Daar aangekomen zag ik al gauw dat er wel storm wás maar het niet storm líep. Maar dat het open huis beter een overdekt huis had kunnen zijn mocht de pret niet drukken (al deed het verwoede pogingen). Ik maakte wat foto's en filmpjes en had een aardig gesprek met een dame van de receptie, die erg blij was dat er toch iemand zo gek was geweest om een kijkje te komen nemen. En mede dankzij haar hulp hebben we een ander plaatsje gereserveerd dan eerst de bedoeling was.

Om ook Wilma daarover te laten meebeslissen had ik live-beeldcontact met haar, terwijl ik in (geen) weer en (wel) wind over de verschillende plekjes liep. Ik moet er uitgezien hebben als een soort Piet Paulusma, alleen zonder publiek. Want er was heg noch steg. Hoewel, dat lieg ik: er was wél een heg, en juist daarnaast reserveerden we het plekje voor wanneer het straks (hopelijk) hoogzomer is in Laag-Soeren.

Nat en koud stapte ik weer in de auto en begon ik aan de terugweg. En dat was een flinke klim, van Laag-Soeren naar Hoogland.
'Oant de kommende wike!'.