Locatie: kleedkamer volleybalvereniging Fair Play.
Tussen de al vertrekkende, zich aankledende en nog douchende sporters door roept Theo dat hij er volgende week niet is. Hij heeft altijd de volleyballen bij zich er vraagt wie zeker weet dat hij er volgende week wél is, zodat die deze keer de ballen mee naar huis kan nemen. Omdat mijn buurman en ik beiden lid zijn van de vereniging besluiten we dat wij de ballen mee naar huis nemen. We zijn er meestal allebei dus het moet wel erg raar lopen willen we volgende week allebei verhinderd zijn. Ik leg de ballen thuis in onze schuur, die in onze voortuin staat.
Moment: 16 oktober (m’n moeders 83e verjaardag!), 19.45 uur.
Locatie: ons huis.
M’n buurman komt het tuinpad oplopen om me op te halen. Ik heb boven m’n sporttas ingepakt en wil van de hal de huiskamer inlopen om Wilma te zeggen dat ik ga sporten. Maar ik krijg met geen mogelijkheid de kamerdeur open! Eerst denk ik aan een geintje, maar al snel blijkt het sluitwerk kapot te zijn.
Ik kan de deurkruk op en neer blíjven bewegen, maar in de deur zelf is geen enkele beweging te krijgen... Wilma doet pogingen aan de huiskamer-kant en m'n buurman en ik vanuit de hal.We schroeven de deurkrukken en het deurbeslag eraf, kijken of we de scharnieren wellicht kunnen losmaken, proberen met oude pasjes en ander materiaal dat driehoekige stuk metaal (waarvan ik inmiddels weet dat dat een 'dagschoot' heet) uit de deurpost de klikken - maar niets helpt.
Wanneer Wilma op het lumineuze idee komt om een slotenmaker te bellen bedank ik de buurman voor zijn vergeefse hulp en adviseer ik hem om vanavond dan maar zonder zijn uiterst getalenteerde buur naar de volleybalvereniging te gaan.
De slotenmaker arriveert een half uurtje later, boort een groot gat in de deur (gelukkig op de plaats waar later weer het deurbeslag wordt teruggeplaatst) en na wat wringen floept de deur weer open. Even later is er weer nieuw sluitwerk gemonteerd, dus is alles op z'n pootjes terecht gekomen.
Moment: 17 oktober, 07.45 uur.
Locatie: onze schuur in de voortuin.
Ik wil m'n fiets uit de schuur pakken en m'n oog valt op een groot net met volleyballen. Die is de buurman gisterenavond helemaal vergeten in alle hectiek. En ik heb 'm er ook niet aan herinnerd. Wanneer ik even later op kantoor ben bel ik hem. Want waarom is hij niet alsnog de vergeten ballen komen halen of heeft hij me niet gebeld om ze tóch maar even te komen brengen? Hij antwoordt dat er in de zaal gelukkig ook nog een paar ballen lagen. En hij vertelt dat m'n ploeggenoten toch wel hadden gelachen om het voorval.
Als ze maar niet denken dat het me allemaal goed uit kwam zodat ik niet hoefde te sporten. Want ik heb meer lol in het spelen van een paar potjes volleybal dan het trekken van m'n portemonnaie voor een slotenmaker.
Maar zo'n constatering is natuurlijk een open deur..
Wanneer Wilma op het lumineuze idee komt om een slotenmaker te bellen bedank ik de buurman voor zijn vergeefse hulp en adviseer ik hem om vanavond dan maar zonder zijn uiterst getalenteerde buur naar de volleybalvereniging te gaan.
De slotenmaker arriveert een half uurtje later, boort een groot gat in de deur (gelukkig op de plaats waar later weer het deurbeslag wordt teruggeplaatst) en na wat wringen floept de deur weer open. Even later is er weer nieuw sluitwerk gemonteerd, dus is alles op z'n pootjes terecht gekomen.
Moment: 17 oktober, 07.45 uur.
Locatie: onze schuur in de voortuin.
Ik wil m'n fiets uit de schuur pakken en m'n oog valt op een groot net met volleyballen. Die is de buurman gisterenavond helemaal vergeten in alle hectiek. En ik heb 'm er ook niet aan herinnerd. Wanneer ik even later op kantoor ben bel ik hem. Want waarom is hij niet alsnog de vergeten ballen komen halen of heeft hij me niet gebeld om ze tóch maar even te komen brengen? Hij antwoordt dat er in de zaal gelukkig ook nog een paar ballen lagen. En hij vertelt dat m'n ploeggenoten toch wel hadden gelachen om het voorval.
Als ze maar niet denken dat het me allemaal goed uit kwam zodat ik niet hoefde te sporten. Want ik heb meer lol in het spelen van een paar potjes volleybal dan het trekken van m'n portemonnaie voor een slotenmaker.
Maar zo'n constatering is natuurlijk een open deur..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten