De afgelopen jaren hebben mijn broer en ik verschillende concerten in Amsterdam bezocht. Dat zijn ook mooie momenten om even bij te praten over vanalles en nog wat. Tijdens het concert zelf lukt dat natuurlijk niet, maar tijdens een etentje en tijdens de heen- en terugreis wel. Een paar maanden terug zagen we een aankondiging van een concert van Toto in de ZiggoDome. Voordat we besloten kaartjes te kopen twijfelden we best even. Vroeger maakten ze goede muziek, maar nu voelde een concert van Toto toch een beetje als een... gok. ‘I bless the rains down in Africa’, ‘Rosanna Rossanna’ en ‘Hold the line (toe-toe-toe-doe)' stammen namelijk - zeg maar - uit de tijd dat Frits van Turenhout de toto en voetbaluitslagen nog voorlas (nulll-nulll!). Maar toen ik ze op Spotify weer voorbij hoorde komen ging ik overstag.
Toen we tijdens de donkere dagen voor kerst de kaartjes voor het concert van 17 maart bestelden gaf dat spontaan een soort van voorjaarsgevoel. Maar van dat gevoel was afgelopen zaterdag weinig over. Vlak voordat Raymond me kwam ophalen sneeuwde het nog en dankzij de wind lag de gevoelstemperatuur flink onder nul. Gelukkig was het in de auto behaaglijk en raakten we al snel aan de praat. Over Toto, over familiedingetjes en over vanalles en nog wat.
En ik verbaas me daarbij telkens weer over de dingen van vroeger die m'n broer zich herinnert. Toen ik het had over een zonnesteek die ik begin jaren negentig op een camping in Besancon had opgelopen, begon hij meteen over mijn imitatie van m'n vader. Na even te hebben nagedacht wist ik wat hij bedoelde. Zij hadden (kort voor wij met onze tent op reis gingen) vakantie gevierd in een prachtige villa met zwembad in Zuid-Frankrijk, en m’n vader had dat grote huis toen uitgebreid gefilmd en toegelicht. Dus toen Wilma mij een paar weken later filmde terwijl ik voor onze tent zat, besloot ik onze (toch iets minder imposante) tent ook in geuren en kleuren te tonen en te beschrijven. Als geintje!
En ik verbaas me daarbij telkens weer over de dingen van vroeger die m'n broer zich herinnert. Toen ik het had over een zonnesteek die ik begin jaren negentig op een camping in Besancon had opgelopen, begon hij meteen over mijn imitatie van m'n vader. Na even te hebben nagedacht wist ik wat hij bedoelde. Zij hadden (kort voor wij met onze tent op reis gingen) vakantie gevierd in een prachtige villa met zwembad in Zuid-Frankrijk, en m’n vader had dat grote huis toen uitgebreid gefilmd en toegelicht. Dus toen Wilma mij een paar weken later filmde terwijl ik voor onze tent zat, besloot ik onze (toch iets minder imposante) tent ook in geuren en kleuren te tonen en te beschrijven. Als geintje!
Daarna vertelde ik dat ik (ook in die jaren) tijdens het filmen van de bruiloft van mijn neef Ad ongenadig hard m’n kop had gestoten toen ik, na een filmopname, was opgesprongen en vergeten was dat ik onder een (laag) balkonnetje zat. Ook daar haakte m'n broer snel op in. ‘En in die video had jij het aanbellen van de bruidegom bij z’n schoonfamilie zó gemonteerd dat het net leek dat er niet werd opengedaan en hij dus nóg een paar keer moest bellen!’ Nog zo'n rotgeintje dat ik me niet meer kon herinneren. Met terugwerkende kracht vind ik het best bijzonder dat ik vooral als aardige vent, en niet als irritante pestkop word gezien...
Inmiddels waren we gearriveerd op de parkeerplaats naast het trainingsveld van Ajax. We stapten uit en moesten nog een eind lopen, pal tegen de ijskoude oostenwind in. We hadden echt zin in het concert van Toto, dat later inderdaad de moeite waard zou blijken te zijn. Maar wat was dit een verschrikkelijk koude wandeling...
De melodie van dat lied over die man die de regens in Afrika zegent zat al in m’n hoofd, maar ondertussen vervloekte ik de Noordpool-temperaturen in Nederland.
Dít was geen geintje meer!
De melodie van dat lied over die man die de regens in Afrika zegent zat al in m’n hoofd, maar ondertussen vervloekte ik de Noordpool-temperaturen in Nederland.
Dít was geen geintje meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten