Slimme staatsman

Toen ik gisteren op tv hoorde dat oud-premier Ruud Lubbers was overleden, maakte dat indruk. Nog geen half uur ervoor was ik langs zijn appartement gefietst aan de Rotterdamse Maasboulevard, waar hij sinds een jaar of tien woont. Ik kende de goede man vanzelfsprekend vooral van televisie, maar heb 'm ook van (ietsje) dichterbij mogen meemaken. De vroegere Rotterdamse burgemeester Opstelten had 'm eeeh.. had 'm benaderd... benaderd om de gemeente... eeeh om de gemeente te adviseren... te adviseren over... eeeh over vraagstukken... over vraagstukken die te maken hebben met... eeeh het klimaat (zoals Opstelten het zelf bondig zou kunnen hebben samengevat). Mijn directeur, wethouder en collega hadden een aantal jaar intensief contact met Lubbers en van hen hoorde ik regelmatig dat hij enorm slim en gedreven was, en zo scherp als een (scheer)mes.

Zelf kwam ik destijds op een andere manier (bijna) in aanraking met hem. Die week plaatste ik op deze blog een stukje over een fietser die vlak voor me reed en - na een onhandige slinger - bijna onderuit ging. Ik passeerde hem, keek opzij en herkende het markante gezicht van onze voormalige minister-president.

Een paar jaar later woonde ik een presentatie van hem bij, op het moment dat hij afscheid nam als klimaat-adviseur van Rotterdam. Die dag was hij goed op dreef, en vertelde hij honderduit over zijn vroegere belevenissen in Rotterdam. De nieuwe klimaat-adviseur was er die middag ook: Shell-directeur Jeroen van der Veer. En laat dat nou net degene zijn van wie deze week bekend werd dat hij (en niet onze afgetreden minister van Buitenlandse Zaken) Poetin het een en ander over Rusland heeft horen vertellen.

Is dat nou het verschil tussen een slimme staatsman en een overmoedige halbe zool?