Tussen alle nieuwsberichten over de storm van vandaag door ving ik ook een berichtje op over het afgelastte Nederlands Kampioenschap Tegenwindfietsen. De wind stond namelijk verkeerd... Dat is iets dat meer mensen overigens vandaag gedacht zullen hebben. De wind stond namelijk pal op bomen die omvielen, daken die wegwoeien en vrachtauto's die kantelden.
Afijn, ik heb vanmorgen dus maar in m'n eentje het Kampioenschap Tegenwind gereden langs de Maas, met de Erasmusbrug als finale. Daar moest ik heel voorzichtig zijn. Niet eens zo zeer de brug op, maar tijdens de daling. Met windkracht 10 in de rug een flinke helling af richting een druk kruispunt...
Maar het is goed gegaan, hoewel enkele collega's me voor gek verklaarden (ikzelf noemde het liever 'stoer'). Tijdens de pauze keken we filmpjes van wegwaaiende daken, containers en mensen en kwamen de verhalen over stormen van vroeger.
Over die storm van januari 1990 bijvoorbeeld, die ieder zich nog herinnerde en ook veel schade veroorzaakte.
 |
De Coöperatieve Broodbakkerij 'Vooruit', hier net voor de
sloop in 1975 (en dus al zonder dakpannen) |
Zelf dacht ik nog even aan dat verhaal over die eerste storm die ik meemaakte in 1961, toen ik een paar maanden oud was. Van m'n moeder begreep ik dat ze op de huiskamertafel m'n luier aan het verschonen was toen met een enorm kabaal enkele dakpannen van de broodbakkerij aan de overkant van de straat door de ramen naar binnen vlogen.
Ik weet er natuurlijk niks meer van, maar ik neem toch aan dat ik toen zó schrok dat m'n moeder meteen wéér m'n luier (nu gevuld met zeven kleuren) kon verschonen. Overigens heb ik er geen trauma aan overgehouden hoor. Of zou zo'n fietstocht met dit weer misschien onbewust een soort van therapie zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten