Voor een hapje, een drankje en vooral veel klessebessen met het netwerk hadden wij ook dit keer 'Verhalenhuis Belvédère' op Katendrecht afgehuurd. In feite komt het erop neer dat we Katendrecht nog altijd associëren met ouwehoeren.
Het werd een barre tocht om er te komen. Het is vanaf ons kantoor op de Wilhelminapier maar pakweg een kilometer lopen, maar op 11 december 2017 voelde die ene kilometer wandelen op de Kop van Zuid aan als tweehonderd kilometer kluunen in De Hel van het Noorden anno 1963. Ook op de loopbrug tussen Hotel New York en Katendrecht was het oppassen geblazen. Want ook deze zo genaamde 'Hoerenloper' was over de volle lengte voorzien van een glijmiddel.
Het werd een barre tocht om er te komen. Het is vanaf ons kantoor op de Wilhelminapier maar pakweg een kilometer lopen, maar op 11 december 2017 voelde die ene kilometer wandelen op de Kop van Zuid aan als tweehonderd kilometer kluunen in De Hel van het Noorden anno 1963. Ook op de loopbrug tussen Hotel New York en Katendrecht was het oppassen geblazen. Want ook deze zo genaamde 'Hoerenloper' was over de volle lengte voorzien van een glijmiddel.
Eenmaal binnen in het Verhalenhuis sloegen we de sneeuw van onze jassen, tassen en schoenen en gingen we aan de warme drank en snacks. Van binnenuit bezien zag het er buiten feeëriek uit. Waarschijnlijk lag het aan de hoge halfronde ramen en aan de oude geveltjes aan de overkant van de straat dat het er buiten uit zag als een winter in de jaren 50. Telkens wanneer er weer een besneeuwd personage het pand betrad was het voor de al aanwezigen even raden wie die mystery guest dít keer was. Gelukkig hadden nog verrassend veel genodigden - die van veel verderaf moesten komen dan wijzelf - de barre omstandigheden getrotseerd en werd het een gezellig samenzijn.
Nadat de gasten een poosje later weer waren vertrokken maakten ook wij ons op voor een wandeling terug naar de overkant van de loopbrug. Daar lag immers restaurant Loetje, waar we een onvolprezen steak gingen eten.
Gezien de kans op glij- of valpartijen op die voor de deur liggende gladjakker stel ik overigens voor dat ze de naam op Code Rood-dagen voortaan veranderen in Linke Loetje.
En zeg nou zelf: 'Linke Loetje en de gladde hoerenloper' zou zo maar een prima titel van m'n nieuwe roman kunnen zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten