Zonder grenzen

De afgelopen periode hebben twee vroegere tv-persoonlijkheden het tijdelijke voor het eeuwige ingeruild. Allereerst overleed eind september de man die in de jaren zeventig velen aan de buis gekluisterd liet zitten met programma's waarbij steden met elkaar de strijd aangingen in (zeker in die tijd) hilarische spellen, gekleed in enorme kunststof pakken.

Heel Nederland zat schuddebuikend voor de tv wanneer mannen verkleed als bijvoorbeeld Sinterklaas (bij voorkeur met staf en pseudo-paard) een natte zeephelling moesten zien te beklimmen. Mijn vader had en heeft het niet zo op amusementsprogramma's, maar ik zie hem nog met tranen in z'n ogen van het lachen naar onze zwart-wit-tv zitten kijken. Dick Passchier was overigens een oude bekende van hem; als jong ventje woonde hij bij m'n vader in de straat.

Ja, de jaren van Zeskamp (met Barend Barendsen; mét geruite pet) en Spel zonder Grenzen (de internationale versie van hetzelfde spel) voelen voor mij als de tijd van 'haartjes nat - nog even op, totdat vader zei "vooruit naar bed..."'

Ook die andere onlangs overleden tv-persoonlijkheid had wat met grenzen. Eerst ging Frits Bom met de Consumenten-bus grenzen over, op zoek naar een onverkwikkelijke situatie in een hotel aan de Spaanse Costa Brava. En daarbij ging de cameraploeg altijd ook nog even het strand op om wat sfeerbeelden (lees topless dames) te filmen, weet ik me gek genoeg nog te herinneren...
Een paar jaar later was Frits Bom De Vakantieman in een RTL-programma dat zo stupide was dat men het eigenlijk toch ook wel weer leuk vond. 'Vakantieman, gezellig he!' riep half Nederland in die tijd. En wat moesten we lachen om die vakantiegangers die op een Europese kaart bij verre niet konden aanwijzen waar Spanje lag...

Toen mijn vader halverwege de jaren tachtig zijn eerste videocamera kocht en die meenam op
vakantie naar een camping aan de Golf van Saint-Tropez, besloten we - terwijl 'normale' mensen op het strand lagen of op een terrasje zaten - een parodie te maken op de programma's van Frits Bom, en noemde ik me Aad Granaat. Daarbij stelden we zogenaamd ook allerlei dubieuze praktijken aan de orde. En om het échte programma zo goed mogelijk te benaderen filmden we zelfs enkele (toen op het strand nog alom aanwezige) topless dames. Al moet ik eerlijk zeggen dat het m'n pa en mij geen goed idee leek om die plaatjes zelf te schieten. Wilma was onverdacht en gelukkig niet te beroerd om dat stuntwerk voor haar rekening te nemen.

Ik heb die inmiddels drie decennia oude filmpjes nog. Even dacht ik er nog aan om ze op Youtube te zetten. Maar dat doe ik toch maar niet, om privacy-redenen vanwege de topless dames én om te voorkomen dat Aad Granaat dertig jaar na dato alsnog afgaat...