Slippers

Er waren verschillende redenen om dit jaar onze zomervakantie binnen onze landgrenzen te vieren. Onze trouwe viervoeter Moos 'doet het' voor zijn leeftijd (14) nog best, maar om hem nou naar loeihete temperaturen mee te nemen leek geen goed idee. En we willen anderen liever ook niet met de verantwoordelijkheid voor het welzijn van het bejaarde beestje opzadelen. Wilma vraagt zich bovendien bijna elk jaar af waarom we niet weer 'ns gewoon in Nederland blijven en Bas en ik zijn pas net hersteld van de jetleg na onze New York-reis (ietsje overdreven, maar álà). Dus werd het gewoon Nederland, een camping aan de rand van Nationaal Park De Maasduinen in Limburg, op een steenworp afstand van de Duitse grens.

Vorig jaar had ik in m'n digitale agenda bij juli 2017 het woord 'slippers!' gezet. Ik had het met m'n oude slippers namelijk helemaal gehad. Het waren van die plastic gevallen met zo'n brede band, die de huid op de bovenkant van m'n voet stelselmatig kapot schuurde. In zo'n slipper zijn natte voeten en zand blijkbaar niet zo'n gelukkige combinatie.

Wilma raadde me aan om degelijke instappers te kopen, maar - eigenwijs als ik ben - koos ik voor simpele teenslippers. 'Die gooi ik na deze vakantie gewoon weg, maar het fijne is dat ze tegen water kunnen' was mijn argument. 

Inmiddels zijn we een paar dagen verder en heb ik de slippers dankzij het fraaie weer veel gebruikt. Ze kunnen tegen water én de huid aan de bovenkant van m'n voet is nog heel. Maar eh... tussen m'n grote teen en de teen ernaast zit een dikke pleister...! Wilma had gelijk met haar degelijke instappers en dat moet ik haar maar gewoon bekennen. Want die teenslippers zelf zijn het probleem niet, maar vrouwen hebben er - heb ik ooit eens begrepen - nog het meeste problemen mee als mannen niet éérlijk zijn over hun slippertjes...