Jumbo

Ik was toch maar even naar buiten gegaan tussen de middag, al had ik weinig tijd omdat de vergadering was uitgelopen. Nu nog even de karnemelk en het broodje afrekenen bij de kassa van de Jumbo en daarna buiten een bankje zoeken en daar lekker even van het voorjaarszonnetje genieten. Mijn volgende vergadering was immers pas om h... half 2!? Dat was al over 5 minuten! En alleen al teruglopen naar kantoor zou al een kwartiertje duren!

Terwijl ik bijna aan de beurt was om af te rekenen legde ik m'n spulletjes even neer om te whatsappen dat ik iets later zou zijn. Daarna rekende ik af en pakte ik m'n spulletjes weer op. M'n broodtrommel, m'n broodje, m'n karnemelk enne... m'n... m'n iPad!? Waar was m'n iPad!?
De kassière wist ook van niets maar stuurde me naar een kleine ruimte waar de beelden van de bewakingscamera's te zien zijn. Ik liep naar binnen en zag een allervriendelijkste man achter een groot scherm zitten waarop hij beelden van maar liefst negen camera's zat te bekijken. Het leek alsof hij hiervandaan zo een Space Shuttle zou kunnen lanceren.

Ik legde 'm snel uit dat ik zojuist m'n iPad was kwijtgeraakt bij kassa 3.
"O, meneer, dan gaan we toch effe kijken", zei hij rustig, waarna hij wat op z'n toetsenbord tikte. "Eens effe kijken... Nou meneer, ik zie u niet bij de kassa staan... O nee, dat is kassa 6... Even wachten (tik-tik-tik)... Kijk eens aan... Da's wel erg rustig... O nee, dat was 5 voor half 2 's nachts (tik-tik-tik)... O, dat is het beeld van eergisterenmiddag half 2... (tik-tik-tik)".
Ik stond me op te vreten van het slow-motion-tempo van de goede man en tikte naar kantoor dat ik nóg wat later zou zijn. Toen ik daarna weer naar het scherm keek zag mezelf een paar minuten terug staan te whatsappen naar m'n collega. Maar wat zag ik daarna? Net nadat ik had afgerekend zag ik schuin achter mij een kleine vrouw de iPad bijna onder m'n neus wegpakken en rustig weglopen, met nog wat andere spulletjes in haar hand! Dat ik dat niet gemerkt had!!
"Maar die mevrouw kennen we!" zei de Jumbo-medewerkster die het kamertje was binnengelopen en met ons de camerabeelden bekeek. "Die woont hier ergens achter en scharrelt hier bijna elke dag wat rond."
Wat heeft zo'n mens aan zo'n iPad, dacht ik nog. Ze kan er niks mee, want hij is hartstikke goed beveiligd... "Ik maak een printje van het camerabeeld van haar en leg dat bij alle kassa's. En zodra we haar hebben bel ik u!", zei de bewakings-meneer.

Ik was er niet helemaal gerust op, maar ging terug naar kantoor, snel naar m'n overleg en daarna naar de afdeling ICT om melding te maken van de gestolen iPad en aangifte te doen bij de politie. Ik kreeg een vervangende iPad mee en was al-met-al zo veel tijd kwijt met het regelen van het een en ander dat het - nadat ik m'n collega's over het voorval had verteld - tijd was om naar huis te gaan.

Vlak voor ik wilde vertrekken ging m'n telefoon. Het was de Jumbo-meneer, die me vertelde dat die vrouw net weer in de winkel was en ze met haar hadden afgesproken dat ze de iPad zometeen zou komen terugbrengen. Ze had toen gelogen dat ze 'm had gevonden en 'm bij de politie wilde gaan afgeven. Ongelooflijk toch!? Hoe durft zo'n mens?

Maar wat een goede actie van de Jumbo! Ze hebben wel vaker goede acties, maar deze spant wat mij betreft de kroon. Wel laat ik de volgende keer m'n iPad maar gewoon op kantoor. Want deze ezel stoot zich liever geen twee keer aan dezelfde steen, ook niet als hij bij een olifant boodschappen doet!