Ik zoek me lens

Gisteren las ik in de krant een berichtje over een vader die per ongeluk de beugel van zijn dochtertje had weggegooid. Het deed me onmiddellijk denken aan een soortgelijke domme actie van mijzelf, afgelopen zomer (zie mijn blog 'opruimen'). Al had ik de mazzel dat het maar om een nachtbeugeltje ging en de vervanging ervan ons geen cent kostte.

In dit krantenartikel ging het om een dure beugel en daarom werd een vuilcontainer leeggehaald en met de hand in de troep naar de beugel gezocht.

Dat deed me aan een ander voorval van lang geleden denken. Ik was met iemand op een feestje bij een klasgenoot thuis, waarbij de drank rijkelijk vloeide. Op een gegeven moment kwam ze naar me toe en vertelde ze dat ze op het toilet over haar nek was gegaan en daarbij een van haar lenzen was verloren.

Nou is het voordeel van het drinken van veel alcohol dat grenzen wat vervagen. Karweitjes die normaliter niet zo aantrekkelijk klinken zijn op zo'n moment niet zo'n groot probleem. Ik liep mee naar het toilet dat niet was doorgetrokken en zag dus dat wat haar maag weer had teruggestuurd als een smurrie in de pot drijven. Ik tilde de wc-bril op en na enige aarzeling (dat toch wel) besloten we om die smurrie letterlijk stukje voor stukje met de blote hand te doorzoeken naar de lens.

We wilden het probleem vooral niet aan de grote klok hangen en probeerden de klus met z'n tweetjes te klaren, maar binnen de kortste keren waren er natuurlijk anderen die naar het toilet moesten en zich afvroegen wat we in godsnaam aan het doen waren. Kort gezegd: het duurde niet lang voor vrijwel iedereen was ingeschakeld om de zoekonderneming tot een goed einde te brengen. Ik zie nu nog voor me dat men met een theezeefje de smurrie stond te doorzoeken tot de toiletpot helemaal leeg was.

Dat alles overigens zonder succes. We besloten het er dan toch maar bij te laten en naar huis te gaan. Een van onze vrienden moest nog wel even naar de wc. Wachtend op de gang hoorden we hem op een gegeven moment roepen "ik heb 'm, ik heb 'm!!" en we waren niet meer in staat om te lachen om deze cynische grap. Tot hij naar buiten kwam met de lens in z'n hand! "Hij lag op de bril!" riep hij.

Eind goed al goed, noemen ze zoiets... Maar degene die die bril dus omhoog had gedaan had er dus uiteindelijk voor gezorgd dat we met z'n allen zo'n bijzonder karwei hadden gehad deze avond. En wie was dat ook-al-weer?

Ik wilde alleen maar helpen, maar dit was van de wal in de sloot. Of van de pot op de bril eigenlijk...