Ook begin deze week nam ik (ondanks de melding 'privé-gesprek') de telefoon op. Deze keer was het een dame van Nationale Nederlanden die me vroeg of ik een video-gesprek met haar collega wilde voeren over onze levensverzekering. Nou weet ik dat je vandaag de dag niet naief moet omgaan met video-gesprekken en -opnames. Ik dacht eerst dat dat met name jongeren betrof, maar ook mensen van middelbare leeftijd laten zich tegenwoordig paayen en kijken er erna van op dat er beelden op internet verschijnen. Maar omdat het hier een verzekeringsmaatschappij betrof verwachtte ik geen gedoe en gezeik. Dergelijke organisaties kleden hun klanten alleen figuurlijk uit. Dus ging ik akkoord met het video-gesprek.
Op het afgesproken moment werd ik gebeld en een zakelijke meneer stuurde me via de mail een link die ik moest aanklikken. Ik was aangenaam verrast dat ik vervolgens op m'n scherm geen persoon zag verschijnen, maar alleen een formulier met al mijn gegevens. Samen liepen dat formulier stap voor stap door en constateerden we dat het niet nodig was iets te veranderen. Al met al was het een goed gesprek, hoewel de NN-meneer het aan het einde toch niet kon laten om me over pensioenen, spaargeld, beleggingen en vanalles en nog wat het hemd van het lijf te vragen.
Op het afgesproken moment werd ik gebeld en een zakelijke meneer stuurde me via de mail een link die ik moest aanklikken. Ik was aangenaam verrast dat ik vervolgens op m'n scherm geen persoon zag verschijnen, maar alleen een formulier met al mijn gegevens. Samen liepen dat formulier stap voor stap door en constateerden we dat het niet nodig was iets te veranderen. Al met al was het een goed gesprek, hoewel de NN-meneer het aan het einde toch niet kon laten om me over pensioenen, spaargeld, beleggingen en vanalles en nog wat het hemd van het lijf te vragen.
Zou dan toch mijn webcam wél hebben aangestaan?, bedenk ik me nu...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten