Het stond al een tijdje op de to-do-lijst van
m'n broer en mij: een dag lekker wandelen door onze geboortestad Dordrecht en zo herinneringen ophalen uit vervlogen tijden. Hij is dan wel 15 jaar jonger dan dat ik ben, maar zo op z'n tijd een gezonde portie jeugdsentiment is ook hem niet vreemd. Onderweg bleven we regelmatig even stil staan om te reconstrueren hoe het er op die plek destijds ook alweer uitzag.
Toen we dat ook bij ons geboortehuis deden keek de buurman van destijds ons argwanend aan. Hij herkende ons niet; we wonen er al 33 jaar niet meer en we zijn sinds die tijd toch wel wat veranderd. Van de buurman kon ik me vooral herinneren dat hij destijds nog niet wilde laten zien dat hij kaal was. Hij kamde altijd een lange haarsliert van net boven zijn rechteroor over z'n schedel heen. We vroegen ons wel eens af of hij het haar overigens niet onder z'n oksel vandaan haalde, maar dat was natuurlijk gekscherend (wel een toepasselijk woord overigens in dit geval). Anno 2017 was van een lange haarsliert geen sprake meer, maar was hij nog altijd zo nieuwsgierig als vroeger.
Terwijl m'n broer en ik ons oude huis stonden te bekijken bleef hij net om het hoekje in de brandgang staan. Misschien dacht hij dat we van een makelaarsbureau waren ofzo... We besloten ons er maar niks van aan te trekken.
We constateerden dat het huis er nog best goed uit zag. Natuurlijk waren er dingen in de loop van de jaren veranderd. Zo zat er bijvoorbeeld een andere voordeur in en was er een nieuw straatnaambordje op de gevel geplaatst. Na een tijdje liepen we verder, nadat we het oude huis in gedachten een groet hadden gebracht.
Toen we een paar uur later al aardig wat kilometers achter de rug hadden zagen we op de Voorstraat voor een winkeltje een houten rekje staan. Een rekje met oude straatnaamborden. En welk bord zat er onderop het rekje: het oude straatnaambord dat 33 jaar geleden op ons geboortehuis zat.
Een groet van het oude huis aan ons terug misschien?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten