(K)oude grotten

Op het moment dat ik dit tekstje op m'n blog plaats zijn we, na onze vakantie in de Dordogne, alweer in Nederland. In een nat en koud Nederland, met temperaturen van 15 tot 20 graden lager dan we de afgelopen weken gewend waren.

Hoewel... dat is niet helemaal waar. In de druipsteengrot Gouffre de Padirac is sprake van een constante temperatuur van 13 graden. Terwijl Wilma bij de caravan bleef om op de hond te passen bezochten Bastiaan en ik dit indrukwekkende grottencomplex.
Omdat ik vooraf kaartjes via internet had gekocht konden we lange wachtrijen zo passeren en begonnen we al snel via lange trappen de afdalingen. Eerst naar de onderkant van de diepe ronde kloof waar de ingang van de grotten zich bevindt en daarna almaar dieper de grot in, die naarmate we verder kwamen steeds sprookjesachtiger werd. Halverwege de tocht maakten we een vaartocht van een paar kilometer over een in totaal 19 kilometer lange ondergrondse rivier, waarna we langs verschillende hoger in de grot gelegen uitkijkpunten weer langzaamaan naar buiten werden geleid. Een aanrader!

Een paar dagen later maakten we een vergelijkbaar uitstapje naar een heel andere soort grot. De grot van Lascaux is de rijkst beschilderde prehistorische grot ter wereld met tientallen tekeningen van maar liefst zeventienduizend (!!) jaar geleden. Omdat de in 1940 ontdekte grot na openstelling echter zeer gevoelig bleek te zijn voor schimmels en mossen is vlak ernaast Lascaux 2 verrezen; een kunstmatig nagemaakte grot met kopieën van 90% van alle tekeningen uit de originele grot.
Kaarten hiervoor waren niet via internet te koop, en dat bleek al snel een stuk onhandiger. Voor de tickets moesten we naar het een stukje verderop gelegen dorp Montignac, waarschijnlijk om de horeca en souvenirwinkeltjes daar te laten meeprofiteren. Ik volgde de bordjes 'tickets' en reed zo een idioot smal steegje in. Ergens halverwege hoorden we een vrouw gillen, waarna ik naar boven keek en iemand uit een raampje zag hangen die riep dat dit een eenrichtingstraatje was en dat ik tegen het verkeer in reed. Wel grotverdorie, dacht ik bij mezelf. Er stonden nota bene richtingwijzers 'tickets' aan het begin van het steegje! Maar de vrouw had gelijk en heel voorzichtigjes reed ik achteruit het steegje weer uit.

Helaas was de Engelstalige rondleiding pas over enkele uren, dus besloot ik - niet geheel tot tevredenheid van mijn zoon - kaartjes voor de Franstalige versie te kopen. Zo goed en kwaad als het ging vertaalde ik ter plaatse de Franse teksten voor Bastiaan, daarbij geholpen door het feit dat ik hier al eens was geweest en ik de brochure vooraf goed had gelezen. Eén vraag kon ik echter niet beantwoorden. 'Waarom heeft deze grot maar kopieën van 90 en niet van 100% van de originele tekeningen?', vroeg hij.
Ik had geen idee, maar improviseerde dat de rest prehistorische pornografie was...