Nieuwe smartphone

'Ik Ben al een poosje op zoek naar een nieuw toestel', zei Wilma tegen de bebaarde jongen achter de balie. 'En ik ga voor een Samsung Galaxy S5 Neo!'.
Thuis had ze me verteld dat ze haar nieuwe smartphone graag bij Cool Blue wilde kopen, omdat ze daar de vorige keer zo goed geholpen was. En in zo'n geval Ben ik de beroerdste niet. Deze keer had het even geduurd voor we - na een nummertje getrokken te hebben - aan de beurt waren, maar daarna ging onze koel-blauwe meneer meteen voortvarend aan de slag. Even leek het er zelfs op dat we tien minuten later met een nieuwe telefoon alweer op de stoep zouden staan. Maar een half uur later was dat gevoel weg. En nóg een uur later kon ik het me geeneens meer herinneren...

Dat alles zo lang duurde lag niet aan Cool Blue, werd ons verteld, maar aan de provider. Op een of andere manier had die het door de winkelier te gebruiken programma zo ge-update, dat de prijs waarmee men adverteerde niet meer op de rekening te krijgen was. Telkens wanneer alle specificaties door de Cool Blue-jongen werden ingetikt kwam er een hoger bedrag te voorschijn dan dat van de advertentie.
Een ook koele en blauwe andere bebaarde jongen kwam onze winkelbediende assisteren, maar bereikte ook niet veel. Vele lange telefoongesprekken met de provider volgden en uiteindelijk moest het bedrag dan maar met een of andere kunstgreep handmatig worden aangepast.
Ik zag het allemaal vanaf een afstandje gebeuren, want werd gek van al het wachten. God-zij-dank kon ik de realiteit af en toe ontvluchten door een in de zaak uitgestalde virtual reality-bril. En in de tussentijd heeft Bastiaan zo ongeveer alles wat er in de winkel stond uitgeprobeerd. Wilma zelf kon de tijd gelukkig doden omdat ze wat te lezen had; de tattoo-teksten op de armen van de twee Cool Blue-jongens...

Wéér moest er gewacht worden. Dit keer omdat de provider, met wie kort daarvoor nog was gebeld, goedkeuring moest geven. Ook dat duurde en duurde maar, tot Cool Blue-jongen nummer 2 besloot nog maar eens te bellen. Toen was het zo gepiept!

Twee uur nadat we de winkel waren binnengestapt was alles uiteindelijk voor elkaar en wilden Wilma en ik weer naar buiten lopen. 'Ga je mee ?' vroeg Wilma aan Bastiaan, die zich inmiddels in gadget nummer 386 stond te verdiepen.
'Zometeen!', antwoordde onze zoon.
Wilma wachtte geduldig, maar ik kon dat even niet meer opbrengen en beende stevig door richting de auto, op een afstandje gevolgd door mijn vrouw en zoon. Dankzij de provider zat ik - zeg maar - dichter bij witheet dan bij cool blue. Dat kwam snel weer in orde hoor, zeker toen ik zag hoe tevreden Wilma was met haar telefoon en hoe Bastiaan haar hielp bij het instellen van het een en ander. Maar die provider heeft het bij mij aardig verbruid. Welke provider dat is zeg ik niet. Waarom niet?
Omdat ik nou eenmaal niet zo Ben.