Rad en Trap

Rotterdam viert dit jaar 75 jaar wederopbouw. En daarom zijn er allerlei tijdelijke activiteiten.

Vorige maand stond er bijvoorbeeld het grootste verplaatsbare reuzenrad ter wereld naast de Markthal. Toen het 's avonds al een beetje donker werd maakten Bastiaan en ik een paar rondjes in die tijdelijke 'Eye of Rotterdam' en hadden we niet alleen een mooi uitzicht over het centrum van Rotterdam, maar konden we ook in de gezellig verlichte huiskamers van de woningen boven de Markthal kijken.
Jammer dat het rad er inmiddels al niet meer staat.

Maar misschien heeft Rotterdam over een aantal jaar een veel grotere attractie. Nog altijd zijn er (nog wat vage) plannen om langs de Maas een Dutch Windwheel van 174 meter hoog neer te zetten; een futuristisch duurzaamheidsicoon, dat ook als onder meer hotel en toeristische attractie zou moeten gaan fungeren.

Maar vooralsnog namen we afgelopen zaterdag genoegen met het beklimmen van de trap die op het stationsplein is neergezet en die ons met zo'n 140 treden leide naar het dak van van het groothandelsgebouw.

En we waren niet de enige! Aan Wilma zijn het reuzenrad en de hoge trap overigens niet besteed. Ik snap dat wel. Voor iemand die zich niet graag op grote hoogtes bevindt klinkt een trap naar het dak van het groothandelsgebouw natuurlijk ook best hoog. Misschien gaat ze wel mee als ze de volgende keer een trap naar het dak van de kleinkunstacademie neerzetten. Of het dak van een lagere school.

En een reuzenrad klinkt voor iemand met hoogtevrees natuurlijk ook eng. En voor iemand die bang is voor enge beesten trouwens ook. Waarom organiseren ze niet iets met een dwergkonijn?