Blauwe lucht

Omdat ons vliegtuig richting Venetië om tien over negen 's morgens vertrok en ik in vakantieperiodes ruim op tijd aanwezig wil zijn, besloten we de nacht ervoor te slapen in een hotel dichtbij Schiphol. Ik googelde wat en koos uiteindelijk voor het Van der Valk-hotel aldaar. Tussen het hotel en het vliegveld rijden veel pendelbussen, dus dat zat wel snor.

'Nou heb ik eigenlijk geen idee waar dat hotel precies zit', zei ik tegen Wilma. 'In gedachten zie ik het zo voor me, maar wáár ookalweer?' Zij wist het zo gauw ook niet. Ik zou wel zien...

Toen Bastiaan en ik een paar dagen later door de pendelbus op de parkeerplaats voor het hotel werden afgezet schoot ik in de lach! Het hotel lag pal naast het wegrestaurant over de A4 waar ik de avond ervoor nog was geweest (!). En die avond had ik m'n auto nota bene op die parkeerplaats gezet, zonder dat me de naam van het hotel óf de grote toekan op het dak waren opgevallen. Waarschijnlijk was ik te druk in gesprek geweest over het concert van het Electric Light Orchestra (ELO) dat René en ik zouden gaan bezoeken nadat we eerst in het wegrestaurant (veel te) grote porties frites met mega-saté gingen verorberen. 

René heeft mij halverwege de jaren 70 aangestoken met het ELO-virus. Stinkend jaloers was ik dat hij 'met Sinterklaas' de LP A New World Record had gekregen. Toen ik een poosje later wat meer geld verdiende en ook ELO-LP's op mijn wensenlijstjes zette kon ik ook naar hartelust Evil Woman, Strange Magic, Livin' Thing, Don't Bring Me Down en ga zo maar door draaien...

Maar we hadden ELO in de jaren zeventig nooit live zien optreden. Nu, zo'n veertig jaar later, was die kans er ineens. Voor het eerst sinds decennia ging onze toen-favoriete band op tournee. Ons lange wachten werd beloond.

Mede dankzij de in de jaren zeventig nog niet aanwezige techniek werd een spektakelstuk opgevoerd. In 1976 had er waarschijnlijk een fel knipperlicht achter het podium gestaan om de show wat aan te kleden (net als de knipperlichten van Toppop die nu nog nabranden op m'n netvlies), maar nu was er een geweldige lasershow met allerlei visuele effecten.

Maar - hoor ik u zeggen - het gaat toch vooral om de muziek?
Zeker! En ook dat was prima in orde. De vele hits werden vrijwel woord voor woord door de volle Ziggodome meegezongen.

Toen we twee dagen later hoog boven de wolken vlogen luisterde ik via Spotify naar een live-cd van ELO, terwijl ik door het raampje Mister Blue Sky zag.

En ook in Venetië hebben ze naar hartelust van deze mister kunnen genieten!