donderdag 21 april 2016

Popcorn en La Bamba

Onze zoon is nooit zo spraakzaam als hij thuiskomt na een buitenlandse schoolreis. Ook nu na zijn vier dagen Madrid vertelt hij wel wat over wat ze hebben gedaan, over hoe het hostel was en hoe de vliegreis beviel, maar details blijven achterwege. Ik snap dat wel en herken dat ook wel bij mezelf. Het 'hoort' min of meer bij jongens op die leeftijd. Bij meiden schijnt dat over het algemeen anders te zijn...

Toch was er deze keer iets dat hij wél meldde. In het tapas-barretje waar hij met z'n klasgenoten zat te eten was ook een luidruchtig Spaans gezelschap aanwezig. En een van de (aangeschoten) Spaanse dames kwam naar de Nederlandse scholieren toe en heette hen hartelijk welkom in Spanje. Even later kwam ze terug en gaf ze Bastiaan een paar dikke zoenen, om kort daarna haar excuses aan te bieden en te melden dat zoiets heel gebruikelijk is in Spanje (of zoiets...). Onze nuchtere zoon stond perplex van zo veel (alcoholisch) temprament...

Het deed me denken aan wat ik als jong ventje meemaakte in het Belgische plaatsje Hann, waar m'n ouders op terugreis van vakantie voor een nacht een hotelletje hadden geboekt.

Op het plein voor ons hotel was een disco-feest en het aanstekelijke instrumentale deuntje Popcorn was een grote hit. Terwijl m'n jongere zus en ik tussen al die 'grote mensen' stonden te dansen werd ineens La Bamba gestart.
En voor wie dit fenomeen niet kent: La Bamba uit de speakers was hét sein dat je naar een leuk meisje of leuke jongen mocht toestappen om haar of hem een zoen te geven.

Ik wist dat toen nog niet, maar had binnen de kortste keer een voltreffer te pakken van dame die aardig wat jaren ouder was dan ik. M'n ouders zagen het vanaf een afstandje gebeuren en moesten erom lachen. En ik? Ik was zwaar onder de indruk...

Als ik vandaag de dag toevallig Popcorn of La Bamba nog wel eens voorbij hoor komen op een gouwe-ouwe zender moet ik nog altijd aan dat moment denken. En al is het 's nachts nog maar three degrees, deze (dirty) old man loopt de laatste dagen regelmatig 'en het werd zomer' van Rob de Nijs te neuriën.