Voordat ik Bastiaan dinsdagmorgen bij zijn docenten en klasgenoten afleverde bij de vertrekbalie op Schiphol hebben Wilma en ik hem een aantal keer goed ingepeperd dat hij tijdens zijn reis naar Madrid goed op z'n spulletjes moet letten.
Ik vind het zelf namelijk ook altijd zo'n gedoe bij de controles op Schiphol. Koffer open, jas uit, riem af, spulletjes in een bakje leggen... En nadat je dan door zo'n scan bent gegaan donders goed opletten dat je alles ook weer meeneemt, terwijl die trage mevrouw vóór je niet opschiet met het pakken van haar handtas en smartphone en die nerveuze meneer achter je ongeveer half over je heen duikt op weg naar zíjn koffer, iPad en riem.
Dus zei ik 'm in de trein onderweg naar Schiphol nog een keer dat hij op dat soort momenten bijvoorbeeld z'n paspoort of vliegticket telkens op dezelfde plek opbergt én dat hij tijdens het reizen (bijvoorbeeld bij het overstappen met het openbaar vervoer) telkens drie dingen in de gaten moet houden: z'n zilverkleurige koffer, z'n rode rugzak én z'n beige buideltje. 'Denk maar aan dat rare hoofd van je vader als zo'n moment zich voordoet' zei ik 'm als extra geheugensteuntje. Hij beloofde me dat hij dat laatste zeker zou doen...
Morgen komt hij alweer thuis na z'n jaloersmakende tripje naar de Spaanse hoofdstad. En het zal allemaal best goed zijn gegaan.
Al ging ik dinsdagavond toch even twijfelen toen ik op tv hoorde dat in en nabij Schiphol alles in de hoogste staat van paraatheid was gebracht vanwege een rode rugzak die onbeheerd was achtergelaten...
