Cruijff

Op 28 april 1984 stond ik met m'n jonge broertje op de tribune van DS'79 aan de Dordtse Krommedijk. Tien jaar na de zilveren WK van 1974 en vier jaar voor het gouden EK van 1988 vertelde ik de toen 8-jarige Raymond dat we een bijzondere wedstrijd zagen.

Vlak voor ons liepen namelijk twee Amsterdammers in een Feyenoord-shirt. Twee beroemde Amsterdammers! Van de nog jonge Gullit was namelijk al wel duidelijk dat het een grote ster zou gaan worden, en die andere mijnheer... dat was zo ongeveer de beroemdste Nederlander aller tijden: Johan Cruijff!

Wanneer we vroeger met onze ouders op vakantie waren in het buitenland en hun talenkennis niet verder kwam dan 'frites et croissants' lukte het altijd nog om een soort van gesprek aan te gaan doot het noemen van de naam Cruijff. Iedereen ter wereld kende Cruijff!

Vorig jaar was ik met Bastiaan in Camp Nou.
Daar hebben we niet alleen het veld, de tribunes en de persruimtes bezocht, maar hebben we ook een tijd rondgelopen in het museum van FC Barcelona.
En naast alle aandacht die het museum besteedde aan Messi (de held van vandaag de dag) was heel duidelijk dat Barcelona Cruijff nog altijd omarmt.

Als jong ventje kreeg ik van mijn oom Ton, die op de reclameafdeling van een jeneverfirma werkte, een poster en een sticker met Johan Cruijff erop.
En als bewijs dat Cruijff echt zijn handtekening erop had gezet kreeg ik ook een foto van mijn oom mét Cruijff.

Tjonge, wat maakte dat een indruk... Net als het trieste nieuws van vandaag trouwens. Dat maakte wereldwijd indruk. Een paar weken terug zei Nederlands beste voetballer aller tijden nog dat hij het gevoel had dat hij bij de rust 2-0 voor stond. Maar nu de wedstrijd is afgelopen blijkt hij te zijn vertrokken naar de eeuwige Cruyff-courts.
Het lijkt wel weer 1974. Ook toen begon Johan de finale goed maar waren we er op 't einde toch ingetuind.

Mag ik het op z'n Cruijffiaans proberen?
'Dat je als voetballer onsterfelijk bent betekent jammer genoeg niet dat je niet dood kan gaan'.