Via de mail laat Bastiaans school af en toe aan ouders weten dat de leerlingen een briefje hebben meegekregen dat ze aan hen moeten afgeven. En wanneer onze zoon dan vragen naar dat briefje, roept hij steevast 'o ja!', rent hij naar z'n tas en duwt hij daarna een verfrommeld papiertje in onze hand. Ook kregen we vorige week een briefje waarop we konden aangeven met welke docent we een 10 minuten-gesprek zouden willen hebben. En ook al is er zelden aanleiding om zo'n gesprek te voeren, schrijven we altijd toch wel een naam van een docent op het papiertje. Het is namelijk altijd goed om van zo'n docent te horen hoe het er aan toe gaat in de klas.
Maar deze keer wisten we echt geen docent te bedenken. Ook omdat we kort geleden al een positief gesprekje hadden gehad met Bastiaans mentor vulden we dus geen naam in. Het verraste ons daarom dat onze zoon (dit keer uit zichzelf) met een briefje thuiskwam waarop stond dat we een 10 minuten-gesprek hadden met z'n mentor. 'Ja, eeeh, ik weet het ook niet hoor! Blijkbaar wil zij jullie spreken!' zei Bastiaan erbij.
Dinsdag stapten Wilma en ik daarom toch maar de aula binnen. Ondertussen had ik me al een paar keer afgevraagd wat er toch aan de hand zou zijn. Heeft hij een grote mond? Spijbelt hij? Terroriseert hij de boel? Het zou ons zeer verbazen!
Toen we bij tafeltje 74 aankwamen gaf de mentor ons een hand en vroeg ze vriendelijk wat we met haar wilden bespreken. Toen we haar vertelden dat wíj geen briefje hadden ingevuld maar een briefje terug hadden gekregen met haar naam erop keek zij ook verbaasd. Hier was iets misgegaan, want zij had geen enkele aanleiding om ons te spreken. Maar nu we er toch waren kon ze ons melden dat de school zo trots is op Bastiaan. Zo is hij van alle Tweetalig onderwijs-leerlingen van de school die het zeer hoog aangeschreven Cambridge Advanced English-examen hebben gedaan de allerbeste.
En niet alleen van de lichting van dit jaar, maar van alle lichtingen die het examen tot op heden hebben gedaan!
Wij antwoordden dat we gezien hadden dat hij goede resultaten had behaald, maar niet dat hij de beste was. 'Maar hij weet het donders goed hoor' zei de mentor. 'Zie die bescheidenheid óók maar als een kwaliteit van Bas'. En zo hadden we toch nog een zeer nuttig 10 minuten-gesprek. Volgende keer vullen we het verfrommelde papiertje gewoon weer in. Complimenten nemen we graag in ontvangst, ook al zijn ze niet aan onszelf maar aan onze zoon gericht!
