Oude blogs

Mensen die social media als Twitter, Facebook en Instagram gebruiken laten allerlei sporen achter die een beeld schetsen van waar ze zich mee bezighouden. Oké, het is vast niet objectief, want over het algemeen wordt de nadruk gelegd op de leuke dingen die ze meemaken, en niet op de vervelende zaken. En dan zijn er ook nog van die lui die zich geroepen voelen om elke week een stukje op hun blog te schrijven. En dat terwijl ze toch echt maar een gewoon, gemiddeld leventje leiden. Sterker nog: er schijnen zelfs ambtenaren tussen te zitten...

Onze voorouders beschikten niet over deze mogelijkheden. Natuurlijk horen we wel wat verhalen over vroeger via de overlevering, maar er waren volgens mij maar weinig mensen die opschreven waar ze zich mee bezighielden en wat ze 'like-ten' (noemde men vroeger 'leuk vonden'). Bladerend door fotoboeken met vage zwartwit-foto's met namen en jaartallen eronder krijgen we wel een globaal beeld, maar het zijn vaak vakantieplaatjes en de verhalen erachter leren we niet kennen.

Ik heb echter het 'geluk' dat de anekdotes bewaard zijn gebleven die m'n moeder voorlas tijdens het 40-jarig huwelijksfeest van mijn opa en oma. De op rijm geschreven teksten waren voorzien van fraaie tekeningen die mijn andere opa had gemaakt. En ook die zijn bewaard gebleven.

Ik zou nu dus zo een blog uit de jaren 70 of zelfs uit de jaren 50 kunnen plaatsen. Die uit de jaren zeventig zou dan bijvoorbeeld over hun caravan op Camping Hoeven bij Oudenbosch kunnen gaan...

Ook zo'n feel good-sfeertje dus zoals in de meeste posts op Facebook. Maar die uit de jaren vijftig zou een stukje spannender kunnen zijn...

Achteraf bezien is het voor m'n hongerige opa en z'n toneel-collega jammer dat er destijds nog geen internet bestond. Want ik begrijp nu uit de anekdote dat zij in ieder geval alle cookies zouden accepteren...