Moeten en kunnen

Ik misbruik deze pagina regelmatig voor het ophalen van herinneringen aan vroeger. Omdat oudjaarsdag dé terugkijkdag bij uitstek is, vind ik dat ik vandaag niet verstek kan laten gaan. Vooral niet omdat ik van mijn neef René de afgelopen dagen enkele gedigitaliseerde super8-filmpjes uit de jaren zeventig ontving. Toen we een paar weken terug, na een paar partijtjes squashen, aan de bar over vroeger hadden beloofde hij me het een en ander te zullen toesturen.

En al duren die filmpjes - die ik nog nooit gezien had - maar een minuut of nog korter, ik vind het toch grappig dat ik een veertig jaar jongere versie van mezelf zie rondrennen, zingen en druk-doen.

Het voelt alsof ik naar iemand anders kijk; naar een willekeurige puber. Gisterenmorgen bekeek ik op m'n Ipad zo'n filmpje waarin ik met m'n zus en neven en nichten wat flauwekul aan het opnemen was met m'n cassetterecorder. Gewoon wat zinloze ongein dus. Na afloop van het filmpje keek ik naast me en zag ik een nu-vijftienjarige knul zitten. Ook zo'n gozer die af en toe zo lekker druk kan zijn en die vaak uren bezig is met - in mijn ogen - zinloze ongein. Niet op een cassetterecorder, maar op een laptop of spelcomputer.

Ik betrapte mezelf erop dat ik die zinloze ongein ineens anders waardeerde.
Prima toch eigenlijk dat hij zich kán vermaken met allerlei flauwekul-dingen, naast alles wat móet vanwege de verplichtingen die de 4e klas van het Tweetalig VWO met zich meebrengt.

'Niet omdat het MOET, maar omdat het KAN', noemt men flauwekul tegenwoordig niet voor niets.

Overigens MOET ik niet vergeten iedereen een prettige jaarwisseling toe te wensen, en alle goeds voor 2016. En om op het begin van dit stukje terug te komen: In mijn  privé-filmarchiefje vond ik onderstaande beelden van jaarwisselingen uit de jaren 70. Nog uit de tijd van KAN, zeg maar...