Douchen

Zelfs met het beroerde weer van de afgelopen week fiets ik elke werkdag naar kantoor en terug. Dankzij buienradar lukt het mee meestal ook nog om droog aan te komen. En als dat eens een keer niet zo is, is dat helemaal niet erg. Vanuit de gemeente wordt het fietsen - ook van grotere afstanden - (figuurlijk) aangemoedigd en op ons kantoor zijn daarom prima douches. En er zijn ruime lockers zodat fietsers hun fietskleding en 'nette kleren' 's morgens en 's middags kunnen verwisselen.

Toen ik gisterenmiddag de douche- en lockerruimte inliep hoorde ik dat er douches aanstonden. En dat is normaal gesproken 's middags niet het geval. Want we werken heus harder dan in de gemiddelde bureau-ambtenarenmop wordt beweerd, maar het is niet zo dat we na afloop van de werkdag eerst moeten douchen voor we aan de rit naar huis kunnen beginnen. 

Terwijl ik vanuit de doucheruimtes gespetter en geneurie hoorde viel me ineens iets op aan de stapel kleding die op een bankje was achtergelaten. Tussen allerlei kledingstukken ontdekte ik een paar gekleurde pieten-mutsen en een grote jute zak...

Even later kwamen er inderdaad een drie kerels uit de douches, die me vertelden dat ze zojuist bij een feestje van de personeelsvereniging voor zwarte piet hadden gespeeld. Het is maar goed dat de kinderen deze doucheruimte niet weten te vinden, dacht ik toen. Want wat een teleurstelling zou het zijn om zo je geloof in 'Sint en Piet' te verliezen. Ikzelf viel als jong ventje van m'n geloof toen ik bij de HEMA (toen nog op de Dordtse Voorstraat) een Sint de winkel zag uitlopen toen er net een andere naar binnen liep. Toen stond ik toch even met m'n ogen te knipperen.
Wellicht dat de Sinten tegenwoordig in een WhatsApp-groep stiekem aan elkaar doorgeven waar ze zijn om te voorkomen dat ze te dicht bij elkaar in de buurt zijn, maar destijds schrokken die twee schijnheiligen zelf zich ook een mijter.

Op een vraag van mij antwoordde een van de schoongedouchte pieten dat ze er na enige discussie voor gekozen hadden zich toch maar écht zwart te schminken, en niet roetveegzwart. Niet dat het mij overigens echt veel had uitgemaakt. Ik wilde de schoongespoelde pietermannen bijna vragen of die meneer Kapoentje ook onder de douche z'n schimmel stond af te poetsen, maar ik heb deze delicate kwestie bij nader inzien maar niet aan de orde gesteld. Alles rondom de goedheiligman en zijn compagnon ligt namelijk zo gevoelig de laatste jaren. Mensen maken elkaar daarbij zo gauw zwart. Dat is er gewoon niet áf te douchen...