Vooroordelen op reis

Terwijl ik onderweg ben naar het vliegveld van Bristol bedenk ik wat ik over dit Engeland-reisje zou kunnen schrijven op op mijn weblog-pagina. Iets over vooroordelen misschien? Dat die soms kloppen, maar vaak ook niet.

Dan zou ik kunnen typen:

• dat ik vooraf rekende op een nat en koud Engeland in oktober, maar te maken kreeg met prima najaarsweer, of
• dat ik ervan uitging dat men bij Easyjet heel strikt was, maar dat ik zelfs even mocht meelopen tot vlakbij het laadruim om mijn Ipad nog uit mijn koffer te kunnen halen, of
• dat de armoe in Engeland veel meer zichtbaar is dan in ons land, wat ik bevestigd zag door de vele daklozen nabij het grote plein voor mijn hotel, of
• dat English breakfast best vet is, wat ook klopt (burp!).

En dan die verwarring over de burgemeester, die ook met een soort van vooroordeel te maken had. 's Morgens tijdens het congres hield 'the Mayor of Bristol' een vlammend betoog over de milieu- en gezondheidambities van zijn stad.

 Ik had vooraf al gehoord dat het een vrij excentrieke man was, en hij zag er inderdaad niet als een doorsnee- burgemeester uit, met zijn felrode broek.

's Avonds was ik met mijn mede-congresdeelnemers uitgenodigd voor een diner in het Mansion House, waar de gemeente Bristol belangrijke gasten ontvangt. (dus of maar ook ons). Nadat we met een glas champagne in onze hand de ontvangstruimte waren binnengelopen kwam er een man met een kort baardje bij ons groepje staan, die zich voorstelde als 'the husband of the Mayor'. Terwijl ik me aan hèm voorstelde voelde ik in m'n hoofd de radertjes snel draaien. Gedachten als 'ik dacht het vanmorgen al, die felrode broek' schoten door mijn hoofd. 

Tot een vrouw met een glimmende burgemeestersketting om haar nek de zaal binnenkwam. Ze begon haar welkomstwoord meteen met een opmerking dat bij buitenlandse gasten vaak sprake is van verwarring omdat Engelse steden een 'Elected Mayor' (degene die ons vanmorgen toesprak) én een 'Lord Mayor' (déze mevrouw) hebben.

'Je kunt het eigenlijk vergelijken met de Koningin en de prime-minister' legde ze uit. En daarna lachend 'En dan ben ik dus de Koningin!'

Ik begreep het. Zij was een soort Queen Elisabeth en die man van vanmorgen prime-minister Cameron. En in Nederland is dat eigenlijk ook zo, bedacht ik toen. Al gaat het dan om Willem-Alexander en was die man die ik vanmorgen niet zo hetero inschatte onze premier Rutte. 

Gek hè, maar toen kwam toch wéér dat vooroordeel naar boven...