Poep?

Na een flink aantal keer over de kop en van links naar rechts te zijn geslingerd in de Python, Sint Joris en de Draak en Vogelrock leek de wildwaterbaan Piranha ons een verkoelende afwisseling. Dus zaten we even later samen met een Belgisch gezinnetje in zo'n rond gevaarte dat door de golven langs watervalletjes en door stroomversnellingen werd geduwd.

Op een gegeven moment riep de Vlaamse madame in ons bootje na de zoveelste golf ‘aaaah, mêne poep is nat’! Daarmee bedoelde ze niet dat ze uit angst - op z’n Hollands gezegd - zeven kleuren scheet, maar dat de over de rand geslagen golf haar een natte kont had bezorgd. ‘Ik heb ênne natte rug en ênne natte poep’, zei ze tegen haar man en dochter.

We lachten met hen mee om het voorval, en deden daarbij ons best om niet te lachen om het in onze ogen aparte woordgebruik. 
Dat lachen deden we pas nadat we (zelf ook nat) uit het bootje waren uitgestapt. De verdere dag maakte het woord poep een belangrijk deel uit van ons vocabulaire.

En die pretparkdag duurde gelukkig best lang. Dankzij het heerlijke nazomerweer sloot De Efteling deze zaterdag namelijk niet om 6 uur, maar bleef hij een uur langer open. Toen we om zeven uur uit de laatste attractie stapten hadden we flinke trek. Gelukkig konden we, ookal waren alle attracties inmiddels gesloten, nog terecht bij een Doner Kebab-kraampje op het park. Omdat op dat moment in de grote vijver naast het kraampje een water- en lichtshow ging beginnen, zaten we in de schemering eerste rang op het terrasje. 

Na de exotische snack bleek de maag van Bastiaan nog niet gevuld te zijn, dus stopten we ook nog even bij de friteskraam bij de uitgang van het pretpark. Uiteindelijk was het al bijna half 9 toen we het park verlieten en in de auto stapten. 
Voordeel daarvan was dat onze poep inmiddels was opgedroogd!