'Ga nu rechtsaf!', zei de vriendelijke dame tegen me vanuit m'n dashboard. Ik keek rechts naast me en zag dat aan de andere kant van de vangrail nog drie rijstroken lagen met daarnaast inderdaad een afslag naar rechts. Stom van me, dacht ik. Ik heb ergens even niet goed opgelet en zit nu aan de verkeerde kant van de vangrail...
'Ik neem de volgende afslag wel, en dan rij ik wel weer een stukje terug over de snelweg', zei ik tegen m'n vader, met wie ik onderweg was naar de tijdelijke tentoonstelling 'De Aanval' over het bombardement op Rotterdam in een grote loods in het havengebied.
Toen we even later op de snelweg in de tegenovergestelde richting reden gebeurde echter precies hetzelfde als kort ervoor. Weer lukte het me niet om op de goede rijstrook komen om de afslag te nemen. En toen realiseerde ik me ineens dat mijn navigatie-software (ondanks de recentelijke update) niet op de hoogte was van al die nieuwe rijstroken en vangrails sinds de A15 op de schop was gegaan. Weer nam ik de eerstvolgende afslag, om weer te keren en het nog eens te proberen. En ik weet dat dit een beetje eentonig stukje wordt, maar ook nu weer ging het mis. Voor ik het wist reed ik door de Beneluxtunnel écht helemaal de verkeerde kant op. Dus na wéér te keren besloot nu dan toch eindelijk om me niets meer van die aardige dashboard-mevrouw aan te trekken en zélf het avontuur aan te gaan. En ja hoor: via Afslag Zuidplein kwamen we uiteindelijk bij de tentoonstellingsruimte terecht.
In de grote hal - waar ooit onderzeeboten waren gebouwd - stonden tientallen grote en kleinere beeldschermen waarop beelden van het bombardement en gesprekken met betrokkenen te zien waren. En daarnaast waren er allerlei attributen tentoongesteld die met die dagen van mei 1940 te maken hadden. Uniformen, afweergeschut en niet te vergeten een heuse Henkel bommenwerper. De indrukken die ik opdeed verdrongen gelukkig de beelden van die waardeloze film 'Het Bombardement' met Jan Smit in de hoofdrol, die ik de avond ervoor op Netflix had bekeken.
Toen we na afloop weer wegreden van de haventerreinen bij de tentoonstellingsruimte vroeg ik aan m'n vader of het misschien een leuk idee was om meteen even bij de Tweede Maasvlakte te kijken. 'Laten we dat maar een andere keer doen!' antwoordde hij. Waarschijnlijk omdat hij er die middag achter was gekomen dat men er in 1940 korter over deed om vanuit Duitsland de Rotterdamse havens te bereiken dan zijn zoon met z'n navigatie in 2015 vanuit Zwijndrecht...
