Mijn vader Jan werd geboren 'op het Land van Valk' in Dordrecht (de wijk die tegenwoordig 'Reeland' heet). Hij was na zus Wally het tweede kind van Toon en Adri en een paar jaar later werden Bert, Ton en Marian geboren. Wanneer hij over zijn jeugd vertelt gaat het regelmatig over het kattenkwaad uithalen met zijn broers, over het varen in de Biesbosch, over zijn strenge vader en over hoe hij als klein kind de ('spannende') oorlog beleefde. Dat laatste komt uitgebreid aan bod in het boekje 'Granaatsplinters in het Plafond' dat ik naar aanleiding van zijn verhalen heb mogen schrijven.
Later deed hij een technische opleiding en ging hij bij de Marine, waar hij veel van de wereld te zien kreeg. In die periode kreeg hij verkering met Tiny, met wie hij zou trouwen. Hij kende haar al 'van vroeger' maar toen hij op een dag door de regen vanaf de Moerdijkbrug naar het centrum van Dordt liep (!) en daar in de danszaal van Hotel Statenhof mijn moeder zag, sloeg de vonk over. En vandaag de dag 'vonkt' het nog steeds, om het zo maar eens uit te drukken... Hij ging werken als elektrotechnisch tekenaar bij bakovenbouw-bedrijf (Winkler) Den Boer, ze kochten een huis en in de loop van de jaren werden drie kinderen geboren.
In de jaren zeventig werden de zomerse weekends doorgebracht op camping Hoeven in Brabant, maar net als in het decennium ervoor trok het gezin (met eerst een blauwe Volkswagen Kever en later een bruine Ford Taunus met zwart dak) ook elke zomer een paar weekjes met een vouw- of gewone caravan door Zuid Europa.
Begin jaren tachtig begon hij een eigen bakovenbouw-bedrijf en toen hij 65 werd ging hij van zijn welverdiende pensioen genieten. De kinderen waren inmiddels het huis uit. De afgelopen drie decennia werden vijf kleinkinderen geboren en een paar jaar terug verlieten mijn pa en ma hun geliefde Dordrecht, om er vanuit Zwijndrecht mooi op uit te kunnen kijken.
Ik was vroeger zo'n kind dat dacht dat z'n vader alles kon. En al is 'alles' misschien wat overdreven, volgens mij zat ik er niet eens zo ver naast. Hij kluste veel in huis, maakte bijvoorbeeld ook regelmatig zelf speelgoed voor mijn zus, broer en mij en tijdens buitenlandse vakanties was hij de eerste die in een riviertje stond wanneer we zin hadden om een dam te bouwen.
Vandaag de dag heeft hij er nog altijd lol in om dingen te bedenken, maken of repareren. Dat doet hij bijvoorbeeld liever dan kijken naar een Amerikaanse film. 'Flauwekul allemaal', roept hij altijd heel theatraal wanneer er op tv een aankondiging van te zien is... Hij kijkt liever naar Discovery-Channel of National Geographic. 'Je vader zit altijd naar allerlei beestjes te kijken', zegt m'n moeder dan tegen me om hem te plagen. Of hij leest. Vooral boeken over de oorlog hebben zijn interesse. Ja, zelfs dat boek waarin hij zelf de hoofdrol speelt!
O ja, en hij houdt ook van een alcoholische versnapering op z'n tijd. Proost dus, pa! Nog veel gezonde jaren toegewenst!
