Hek

Vlak voor de vakantie kwam het er dan eindelijk van. Al een paar zomers zeiden de buurman en ik met enige regelmaat tegen elkaar dat onze tuinschutting aan vervanging toe was. Er was echter altijd wel een reden om die klus nog even uit te stellen.

Maar ergens begin juli van dit jaar was de maat vol. Net als de met hekken en palen afgeladen Hornbach-bestelbus die ik met de buurman naast me naar ons huisadres reed. Een paar dagen later sloopten we de schuttingen die sinds 1999 tussen onze tuinen stonden.
Het verwijderen van de hekken zelf viel trouwens wel mee, maar het uit de grond halen van de (bijna een meter lange) ijzeren pinnen waarin de palen stonden ging iets minder gemakkelijk.

Toch hadden we nog genoeg energie over om beetje bij beetje een nieuw hekwerk te laten verrijzen.

Twee dagen voor ik de auto startte om met mijn gezinnetje en schoonfamilie af te reizen naar La Douce France stond het hekwerk tussen onze tuinen er pico-bello bij. Goed genoeg om de zware zomerstorm die tijdens onze vakantie zou volgen te doorstaan. Terwijl ik aan de Bretonse kust rondliep of in een stoel hing verving de buurman het hekwerk aan de achterkant van zijn tuin en vlak nadat ik - uitgerust en wel - weer terug was kon ik zélf aan de slag met mijn achterkant (van de tuin dus).

Inmiddels kijk ik letterlijk uit op een geslaagd bouwproject, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat zo'n schutting er bij mij niet in een vloek en een zucht staat. Het duurt - zeg maar - meerdere vloeken en zuchten.
Tijdens het plaatsen van de omheining heb ik in feite het woord schuttingtaal een geheel nieuwe dimensie gegeven.
Ik kwam bij nader inzien een paal te kort, ik kwam schroeven en metalen hoekjes tekort en - niet in de laatste plaats - ik hield ruimte over.

Maar gelukkig is doorzettingsvermogen wél een van mijn sterkere punten en na een paar extra ritjes naar Hornbach en Karwei (nog een paar planken!), wat extra schuttingtaal én wat hulp van mijn zoon klaarde ik de klus alsnog! Ik vind het heerlijk om zo buiten bezig te zijn hoor, al sta ik misschien soms voor paal of schut(ting). Maar nu ik zo op het complete hekwerk uitkijk met m'n tablet op schoot merk ik dat stukjes schrijven me toch wel wat gemakkelijker af gaat. Overigens maak ik me geen illusies en haal ik het vanzelfsprekend niet bij column-schrijvers als Nico Dijkshoorn, Vincent Bijlo of Youp.

Al voelde ik me de afgelopen week wel een beetje Marco van 't hek...