Vorige week was het weer zo ver. Ieder jaar - ergens in de buurt van 'de langste dag' - stappen René en ik op de fiets en rijden we een (flink) stuk in de omgeving van zijn of mijn woonplaats. Deze keer was 'mijn' Capelle aan de beurt. Al pratend fietsten we over dijkjes en polderweggetjes en langs nieuwe villawijken, totdat we uiteindelijk bij het terras van de Roode Leeuw belandden. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat in de loop van de jaren het aantal fiets-kilometers evenredig afneemt met de toename van de tijd die we - nog altijd pratend - met een biertje voor ons neus doorbrengen.
Nou ben ik helemaal niet zo'n prater, maar René en ik zitten nooit om gespreksstof verlegen. Dat is ook geen wonder, want we hebben een lang verleden samen. We schelen drie dagen, zijn familie, woonden niet ver van elkaar, zaten op dezelfde scholen (St. Josefschool en Titus Brandsma College), speelden in hetzelfde voetbalelftal (DFC), zagen elkaar in zomerse weekends op 'de camping' (Bosbad Hoeven bij Oudenbosch), gingen - eerst met onze ouders, en later alleen - samen op vakantie en we bezochten (met anderen) vele disco's, cafés en duistere tenten op elke avond van het weekend (dat volgens ons al op donderdag begon). Ik was erbij toen hij zijn vrouw keerde kennen en hij maakte 'mijn Wilma' ook vrijwel vanaf het begin mee.
En dan niet te vergeten de gemeenschappelijke hobby in de jaren 70 en 80. Toen speelden we dj's René Verbeek en Marco Bianco op onze illegale radiozender Transistor. Tijdens onze gesprekken op fiets of terras gaat het dan ook vaak over muziek. Dankzij YouTube en Spotify grasduinen we met enige regelmaat door de geschiedenis van de popmuziek, waarbij we stuiten op lang-vergeten materiaal van bijvoorbeeld UK (Rendez-vous 6.02) of Saga (Carefull where you step). Afgelopen week kwam ik via-via-via bij het nummer 'You Angel You' van Manfred Mann's Earth Band terecht en herkende ik middenin het nummer een synthesizer-solo die we regelmatig gebruikten bij het maken van jingles voor onze piratenzender.
Ik pakte ik m'n oude muziekcassette met alle jingles en heb er een aantal gedigitaliseerd. Niet te geloven dat het al 35 jaar geleden is dat we daar zo'n lol aan beleefden. En nu, op de fiets en het terras, hadden we lol aan de herinneringen eraan. Volgend jaar rond de langste dag is onze volgende fietstocht; een half jaar na die 'jingle bells' die horen bij de
kortste dagen van het jaar...
