Golden oldies

'Letten jullie goed op elkaar?' vroeg m'n moeder toen pa en ik op de fiets stapten. 'Je vader is meer een wandelaar, en niet zo'n fietser!' voegde ze er nog aan toe. Even later duwden we onze fietsen de trap van de brug over de Oude Maas op en reden we naar het pand waar vroeger het bedrijf van m'n vader zat. Na daar even te hebben gekeken fietsten we over de Rijksstraatweg verder richting het Hollands Diep.

Onderweg vertelde mijn vader over hoe hij daar als jonge marinier van boord ging, om daarna in de stromende regen naar een danszaal in het centrum van Dordt te lopen, waar hij prompt verkering kreeg met mijn moeder. Bij het bungalowpark aan het Hollands Diep stopten we en ontdekte ik op Google Maps dat er een smal paadje onder de Moerdijkbrug liep richting de Biesbosch. We checkten het bij een bungalowbewoonster die aangaf dat we anders altijd nog het trapje naar het fietspad langs de snelweg konden oplopen.

Om een lang verhaal kort te maken: uiteindelijk tilden twee heren van respectievelijk 54 en 79 jaar hun fietsen een zeer smal en steil trapje tussen de brandnetels op, om 10 meter hoger bij het fietspad uit te komen.
Toen ik boven was hoorde ik m'n moeder in gedachten 'je vader is ook geen twintig meer!' zeggen en pakte ik daarom op driekwart van het trapje de fiets van m'n vader over.

Daarna vervolgden we onze fraaie rit langs polders, boerderijen en bunkers. Eenmaal in de bewoonde wereld zag ik dat we al meer dan dertig kilometer samen hadden gefietst, waarop mijn vader zei dat dat niets is vergeleken bij de fietstochten van vroeger. 'Maar toen was je wel meer dan een halve eeuw jonger' zei ik hem, waarop hij antwoordde dat daarentegen zijn fiets toen een stuk ouder was. Daar had ik niks tegenin te brengen. Ik kwam na deze stoere praat tot de conclusie dat 70 blijkbaar het nieuwe 40 is.

De dag erna werd mijn veronderstelling bevestigd. Want ook die maandag stond in het teken van een 'golden oldie'. Met mijn broer (en die is écht bijna 40) bezocht ik een concert van Beatle-legende Paul McCartney in het ZiggoDome in Amsterdam. Na een frites-saté genuttigd te hebben in de buurt zagen en hoorden we in het muziekpaleis in meer dan drie uur tijd een reeks hits voorbijkomen waar geen eind aan kwam. De 72-jarige schrijver en zanger van al dat moois kon er maar geen genoeg van krijgen, en zijn toehoorders ook niet! 'Yesterday', 'Blackbird', 'We can work it out', 'Band on the run', 'Live and let die', 'Another day', het recente 'New' en ga zo maar door. Hier stond de de beroemdste popartiest aller tijden op z'n oude dag een show te geven die aan alle kanten klopte.

Het publiek zong vrijwel alle nummers hardop mee, al had m'n broer de pech dat degene die naast hem zat daarbij een beetje doordraaide en onder meer in huilen uitbarstte toen McCartney het over zijn overleden collega John Lennon had...

Het Beatles-nummer 'When I'm 64' ontbrak op de playlist. En dat had Sir Paul best kunnen spelen. Wanneer 70 immers écht het nieuwe 40 is heeft hij nog wat jaartjes te gaan!