Vlek

Wanneer we komend najaar verhuizen naar De Rotterdam, zullen we eraan moeten geloven: we krijgen flexibele werkplekken. Geen vaste werkplek met een eigen pc op een bureau met lades vol met je eigen troep en een kast vol met ordners en dossiers, maar een halve meter kastplank per persoon en maar zien of er überhaupt ergens ruimte is om achter een (door anderen ondergekruimeld) toetsenbord te kruipen. Dat wordt wennen!

Ook het even langslopen bij een collega wordt een probleem. Die kan namelijk overal zitten, ook thuis... Wel is het zo dat iedere afdeling een soort van thuisbasis heeft op een plek in het gebouw; elke afdeling krijgt een 'vlek'. Ik vind dat nogal een morsige term, die in ieder geval aansluit op het bovengenoemde toetsenbord.

Over morsig gesproken: vorige week wees m'n collega me erop dat er iets in m'n ooghoek zat. Omdat kort daarna een bijeenkomst plaatsvond besloot ik naar het toilet te gaan om het gevaarte eens goed in de spiegel te bekijken en te verwijderen.

Het viel mee, constateerde ik terwijl ik voorovergebogen over de wasbak hing en m'n oog wijd open
hield. Ik haalde het vuiltje uit m'n oog en stapte weer naar achteren.

Tot mijn schrik zag ik toen dat zowel het jasje als de broek van mijn lichtgrijze pak 'zeiknat' waren. Er zat een enorme natte vlek over de volle breedte, op kruishoogte.
Even voelde ik me een soort van Mister Bean die geniale en idiote trucs moest bedenken, maar gelukkig bleek een eenvoudige oplossing van het probleem voorhanden. In de doucheruimte op de eerste verdieping heb ik namelijk altijd reserve-kleding hangen.
Wanneer ik naar kantoor ben gefietst douche ik daar en kleed ik me om. Ik wil namelijk niet op morsige zweet-vlekken betrapt worden.

Ik besloot wel om toch maar even niet de lift te nemen van de dertiende naar de eerste verdieping.
Heel flexibel denderde ik via het trappenhuis naar beneden in de hoop dat ik niemand van een andere afdeling of vlek tegenkwam...