Shampoo

'Pap... Mam!', hoorden we Bastiaan roepen uit de badkamer, nadat hij de deur op een kiertje had gezet. We dachten dat hij (na een half uur) zou vragen of hij lang genoeg onder de douche had gestaan en hadden een overtuigd en verontwaardigd 'jazeker!' als antwoord al klaar. Maar het bleek om iets anders te gaan.

'Is het een groot probleem dat ik mijn haar heb gewassen met douchegel in plaats van met shampoo?' was zijn vraag. Wanneer bij ons in huis antwoord moet worden gegeven op vragen die te maken hebben met haar ben ik sinds enige jaren gediskwalificeerd, dus ik kon niet anders dan de reactie van Wilma afwachten.

'Nee hoor jongen, dat geeft niks' zei ze, waarschijnlijk ook rekening houdend met het feit dat wanneer hij zijn haar opnieuw zou gaan wassen hij er nog twintig minuten extra voor zou uittrekken.
'Zo lang je je haar maar niet met autoshampoo wast is het geen probleem', voegde ze eraan toe.

Daarbij refereerde ze aan mijn vader, die jaren terug vanuit de badkamer naar mijn toen nog thuiswonende broer Raymond riep of die de shampoo even kon aangeven. Die was er - zoals iedere rechtgeaarde puber - met zijn gedachten niet helemaal bij, maar was niet te beroerd zijn vader even te helpen.

Nonchalant en achteloos pakte hij een fles uit een rekje en gaf die aan z'n vader, die de dop eraf draaide en met de inhoud van de fles zijn hoofd inzeepte.
Totdat het raar begon te ruiken... En hij er achter kwam dat z'n puberzoon hem autoshampoo had aangereikt.

Ach, hij heeft er uiteindelijk niets aan overgehouden hoor. Al valt me wel op dat hij sindsdien wat glimt. Dit soort verstrooidheid zit in de familie en we lachen erom.

Benieuwd wanneer iemand van ons z'n tanden gaat poetsen met mayonaise...