Toch ging ook ver voor het digitale tijdperk soms essentiële informatie over plaatjes verloren. Vorige week bezochten we het indrukwekkende Rijksmuseum en stond op meerdere informatiebordjes naast schilderijen vermeld dat helaas niet meer te achterhalen was wie die ijdele rijke stinkerds nou waren die zich hadden laten vereeuwigen.
Dat gold gelukkig niet voor "De compagnie van kapitein Frans Banning Cocq en luitenant Willem van Ruytenburg maakt zich gereed om uit te marcheren'. Omdat men wilde voorkomen dat later niet meer kon worden nagegaan wie erop waren afgebeeld heeft - jaren nadat het schilderij is gemaakt - een andere schilder een medaillon bijgeschilderd met de namen van de achttien geportretteerden. Dit kon overigens niet voorkomen dat men op een gegeven moment een andere naam aan het (steeds donkerder wordende) schilderij is gaan geven: De Nachtwacht.
Bovendien hou je altijd mensen die altijd wat te zeuren hebben, al is het maar omdat ze er niet van houden geportretteerd te worden. Toen Wilma De Nachtwacht kiekte en daarna met haar camera naar Bastiaan draaide om ook hem op de gevoelige plaat vast te leggen, vroeg de suppoost die naast het schilderij stond haar of zij een foto van hem had gemaakt.
Wilma vertelde en liet zien dat dat niet het geval was, waarop hij reageerde met 'Mooi, want daar ben ik niet van gediend'. Ik vond dat bijzonder; een man die de hele dag naast Rembrandt's meesterwerk staat en er van uit gaat dat-ie niet wordt gefotografeerd...
Na nog een poos door de rest van het museum te hebben gelopen wilden we wat drinken. Al snel was duidelijk dat we dat het beste ergens op het Leidseplein konden gaan doen. Want van die rij in de koffiebar in het Rijksmuseum zelf waren wij niet zo gediend...
