Toen ik laatst een foto tegenkwam van de Ford Corsair die m'n ouders eind jaren zestig hadden schoot me een anekdote uit die tijd te binnen. M'n vader had die auto ooit gekocht van m'n opa en toen die een keer bij ons op visite was geweest liep hij 'auto'-matisch naar de verkeerde (namelijk zijn oude) auto.Hij opende de deur met z'n nieuwe sleutels, ging zitten en bemerkte zijn vergissing pas nadat hij z'n volle boodschappentas voor de passagiersstoel mistte. Hilariteit alom!
Bijzonder was het overigens wel dat opa zijn oude auto kon openen met de sleutels van z'n nieuwe wagen. Het was natuurlijk ver voordat de auto's op afstand met een 'bliep-bliep' konden worden geopend en autosloten stelden in die tijd blijkbaar weinig voor. Ze waren zo ongeveer met een wattenstaafje open te krijgen. Een paar jaar later kwam ik daar zelf ook achter. Een vriend van me belde mij op m'n kantoor in Rotterdam, omdat hij op de parkeerplaats van het treinstation van Dordrecht een vreemde vent mijn auto had zien openmaken en hem had zien instappen. Het was hem gelukt de indringer te verjagen maar ik was er niet gerust op en besloot vanuit Rotterdam de trein terug te nemen om te kijken of alles in orde was. Dat bleek gelukkig het geval en ik heb mijn Ford Taunus er nog jarenlang zonder problemen geparkeerd.
Een tijdje erna maakte mijn zwager op datzelfde Dordtse treinstation iets soortgelijks mee, maar toen ging het over zijn eigen auto. Een vreemde vent maakte het autoslot open en stapte erin. M'n zwager besloot vanaf een veilige afstand dingen te roepen als 'Hé, wat moet dat? Ga uit die wagen!'. Steeds dreigender en harder roepend probeerde hij de onverstoorbare onverlaat te verjagen met waarschuwende en dreigende teksten.
Totdat hij opmerkte dat een paar auto's verderop precies zo'n zelfde wagen stond. Zíjn wagen..!
