Memorabele momenten

Ik heb de (volgens vele deskundigen) memorabele speech die president Obama gisteren hield in verband met de nagedachtenis van Nelson Mandela niet live gezien. Natuurlijk waren er 's avonds in het journaal samenvattingen van de bijeenkomst waarbij passages uit de speech voorbij kwamen, maar dat is toch anders. Ik had de lovende recensies al op internet zien staan en las verhalen over kippenvel en betraande ogen.

Enfin, het wordt voor mij, omdat ik het niet 'live' heb gezien, niet zo'n moment dat ik me altijd zal herinneren.
Het bericht dat Mandela was overleden overigens ook niet echt.

Ik lag met een migraine-aanval te luisteren naar de TV en hoorde Humberto Tan er melding van maken.

Wat wel van die 'waar was u toen...-momenten' van mij zijn? De meest voor de hand liggende natuurlijk. De moord op Pim Fortuijn, toen ik met m'n schoonfamilie in een vakantiehuisje vlakbij Harderwijk (de woonplaats van Volkert, overigens) zat, en m'n zwager ons belde met het nieuws.
911 op kantoor, toen er een collega m'n kamer op kwam lopen met de mededeling dat er in New York een ongeluk was gebeurd met een vliegtuigje het WTC ingevlogen was. Ik was zo snugger om een ergens in New York opgestelde webcam te bekijken (internet stond nog in de kinderschoenen) en zag de torens neerstorten.
De vrijlating van Mandela, 'meegemaakt' in de flat waar we toen woonden, de Bijlmerramp tijdens Studio Sport, de WK-finale van 1974 in een cafeetje in het Spaanse L'Escala en de dood van Wim Sonneveld, wachtend in de wachtkamer van de tandarts...

Waar ik was toen het nieuws bekend werd van de moordaanslag op Kennedy, dit jaar exact 50 jaar geleden, weet ik niet. Voor alle duidelijkheid: dat betekent niet dat ik geen alibi heb...