Heerlijk vond ik het om 's morgens op de fiets de stad wakker te zien worden, voor ik het gebouw middenin het centrum binnenstapte. In de zomer fiets ik dan langs terrasjes waar mensen 's morgens zitten te ontbijten en 's middags een afzakkertje halen en in de donkere dagen draagt alle feestelijke verlichting bij aan een prima 'decemberfeesten-gevoel'. Maar aan alles komt een eind. Vanwege de bezuinigingen schrapt de gemeente Rotterdam in het aantal ambtenaren én in het aantal locaties.
Vanaf komend najaar bevolkt mijn organisatie het grootste gebouw van Nederland; De Rotterdam.
Maar tot die tijd staat mijn bureau weer in de middelste toren van het Marconiplein, op de grens van Rotterdam en Schiedam.
En dat voelt als 'terug naar af', omdat ik hier al eerder een flink aantal jaren heb gewerkt.
Begrijp me goed: Ik tel m'n zegeningen in deze economisch onzekere tijden.
En het uitzicht vanaf m'n nieuwe werkplek is ronduit geweldig.
En ja, ik realiseer me dat ik met deze opmerking een prima voorzet doe voor het maken van de gebruikelijke ambtenaren-grapjes...