Draaien

De een speelt graag spelletjes op de Wii U, een ander breit of haakt en weer een ander heeft plezier in het schrijven van stukjes of gaat een rondje hardlopen. We hebben allemaal zo onze hobby's.

Afgelopen vrijdag maakten we kennis met iemand met een wel heel bijzondere hobby: het maken van een heus draaiorgel.

Geen klein miniatuurtje dat op een draaiorgel lijkt, maar een heus, volledig functionerend, draaiorgel van zo'n anderhalve bij anderhalve meter. En denk nou niet aan een bouwpakket met kant- en klaar materiaal. Nee hoor, hij had alles volledig zelf gemaakt van meubelplaten, naaimachine-onderdelen en weet-ik-wat-allemaal nog meer. De orgelpijpen, de blaasbalg, het centenbakje en noem maar op... Ik doe al zijn werk met mijn simplistische beschrijving vast veel onrecht aan. In ieder geval stonden we met open mond te kijken. En te luisteren!

Want nadat de knutselkennis zijn eveneens zelfgefabriceerde kartonnen ponskaartboekje van het liedje 'Oh Monah' op het draaiorgel had gelegd en begon te draaien, klonken de vrolijke klanken van dat nummer. Die ponskaarten maakte hij overigens met een ook zelf gefabriceerde machine en het had zo'n tien jaar geduurd voor alles (zo ongeveer) geheel naar z'n zin was. Pff, respect hoor! Ik zou geloof ik helemaal doordraaien...

We waren daar, in het Zeeuwse Westkapelle, omdat Wilma haakt en breit voor mensen in Oost Europa die het minder goed hebben dan wij. De echtgenote van de 'orgelman' zamelt haak- en breimateriaal (en kinderkleding) in om het naar die voormalige Oostbloklanden te laten transporteren.

En aangezien het herfstvakantie en best aardig weer was hadden we onze auto volgeladen en hebben we er een lekker dagje Zeeland van gemaakt.

We stopten bij de Zeelandbrug, kochten pompoenen in een klein dorpje (die klanten overigens - zonder dat er iemand aanwezig was - zo uit de tuin konden pakken, in het volste vertrouwen dat ze het geld in het daartoe bestemde bakje zullen stoppen, wat voor ons Randstedelingen klinkt als iets uit het begin van de vorige eeuw).
We wandelden een stukje op het strand bij Vrouwepolder en winkelden en aten (fish and chips!) in Vlissingen.

Ook hebben we daar nog even van het schitterende uitzicht genoten vanaf het standbeeld van Michiel de Ruyter. Je weet wel, die man van menig zeeslag (die overigens volgens mij niet dezelfde De Ruyter is als die van de hagelslag...).

Staand naast het standbeeld schoot mij als vanzelf een oud deuntje over deze zeeheld te binnen: 

'In een blauwgeruiten kiel - draaide hij aan 't groote wiel'. 

Goh, dacht ik toen nog, hij zal toch niet ook draaiorgels als hobby hebben gehad?